Με άρθρο του ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος και του ΕΒΕΑ, Κωνσταντίνος Μίχαλος, αναφέρει τις προϋποθέσεις αλλά και τις προτάσεις για την επάνοδο της ελληνικής οικονομίας σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης .
Στο άρθρο του ο κ. Μίχαλος αναφέρει τα εξής:
“Η Ελλάδα έχει ακόμα πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει προκειμένου να επανέλθει στην κανονικότητα, να ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία και να μπει στο δρόμο της ανάπτυξης. Ο δρόμος αυτός είναι στρωμένος με αγκάθια, καθώς μέχρι το τέλος του έτους θα πρέπει να έχουν κλείσει τα θέματα της δεύτερης αξιολόγησης, του χρέους και του ρόλου του ΔΝΤ. Παράλληλα, θα πρέπει να αποφευχθεί η δημιουργία νέων μετώπων, σε τομείς όπως το προσφυγικό και τα δημόσια έσοδα, όπου μια πιθανή υστέρηση σε σχέση με τους στόχους θα οδηγήσει σε νέα μέτρα ή στην ενεργοποίηση του “κόφτη” δαπανών.
Η ύφεση, οι υψηλότεροι φόροι, οι αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές, η κατάργηση της ρύθμισης των 100 δόσεων, η έλλειψη ρευστότητας, καθώς και η αναμενόμενη επιθετική στάση των funds στο πλαίσιο της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων, θα διαμορφώσουν νέες ασφυκτικές πιέσεις στην αγορά. Οι πιέσεις αυτές ενδεχομένως να οδηγήσουν σε ένα νέο κύμα πτωχεύσεων επιχειρήσεων, με συνέπεια την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας στο αμέσως επόμενο διάστημα. Είναι, επομένως, πιθανόν να προστεθεί ένας ακόμη παράγοντας δυσκολίας για την κυβέρνηση, για την οικονομία και για την κοινωνία.
Μετά από τρία διαδοχικά μνημόνια, οκτώ χρόνια ύφεσης και τρεις διαφορετικές εκλεγμένες κυβερνήσεις, αποτελούμενες από διαφορετικά κόμματα και πρόσωπα, θα έπρεπε να έχουν καταδείξει το προφανές: εύκολες και ευχάριστες λύσεις δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα χρειάζεται εθνικό σχέδιο, σύνεση, συναίνεση και συνεργασία.
Οι επιπτώσεις των μέτρων που εφαρμόζονται κατά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του 3ου Μνημονίου φαίνονται να είναι μικρότερες σε σχέση με τις αρχικές εκτιμήσεις. Η κατάσταση, ωστόσο, για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις είναι διαρκώς επιδεινούμενη.
Εθνικό Σχέδιο
Οι όποιες θετικές εξελίξεις είναι ελάχιστες σε σχέση με τα άλματα που πρέπει να γίνουν, για να επιστρέψει η ελληνική οικονομία σε θετική τροχιά.
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο για την προσέλκυση επενδύσεων συνολικού ύψους τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ, προκειμένου η οικονομία της να επανέλθει στην κανονικότητα και να ανακτηθεί το βιοτικό επίπεδο που χάθηκε στα χρόνια των μνημονίων.
Ένας τέτοιος εθνικός στόχος δεν πρόκειται ποτέ να επιτευχθεί με αυξήσεις φορολογικών συντελεστών σε μια διαρκώς συρρικνούμενη βάση.
Εάν η πολιτική ηγεσία της χώρας δεν συνειδητοποιήσει αυτή τη θεμελιώδη αλήθεια, όλοι μαζί είμαστε καταδικασμένοι να αποτύχουμε.
Το παράδειγμα της Ιρλανδίας θα έπρεπε να αποτελεί δίδαγμα: οι κυβερνώντες της αρνήθηκαν με επιμονή να εφαρμόσουν μέτρα αύξησης των φορολογικών συντελεστών, παρά τις υστερόβουλες πιέσεις των δανειστών. Αντίθετα, φρόντισαν να υλοποιήσουν βαθύτερες διαρθρωτικές αλλαγές και να περιορίσουν τις κρατικές δαπάνες. Το αποτέλεσμα ήταν να βρίσκεται σήμερα η Ιρλανδία εκτός μνημονίων, με την οικονομία της να έχει επιστρέψει στο δρόμο της ταχύρυθμης ανάπτυξης και με το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της να βελτιώνεται σταθερά.
Στην Ελλάδα, αντίθετα, ένας επιχειρηματίας ή επενδυτής καλείται σήμερα να πληρώσει 29% φόρο επιχειρήσεων, 15% φόρο μερισμάτων, 5-10% εισφορά αλληλεγγύης, ΕΝΦΙΑ επιχειρήσεων, υψηλούς φόρους στην ενέργεια και στην τηλεφωνία. Και όλα αυτά, ενώ ο ΦΠΑ έχει φθάσει στο 24%.
Με τα νέα φορολογικά μέτρα και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, ένας επιχειρηματίας που θέλει να δημιουργήσει ατομική, ομόρρυθμη ή ΙΚΕ – ΕΠΕ – ΑΕ, υποχρεούται ουσιαστικά να καταβάλλει στο κράτος το 50% έως και 74% των κερδών του.
Ποιος νέος άνθρωπος θα δεχθεί σήμερα να αναλάβει επιχειρηματικό ρίσκο, για να έχει συνεταίρο το κράτος;
Για ποιο λόγο θα αποφασίσει κανείς σήμερα να επενδύσει στην Ελλάδα και όχι σε μια γειτονική χώρα, όπου η συνολική επιβάρυνση δεν ξεπερνά το 27%;
Ποιος, αλήθεια, πιστεύει ότι με αυτές τις προϋποθέσεις θα καταφέρουμε να έχουμε το επενδυτικό σοκ που χρειαζόμαστε, για να επανέλθουμε στην κανονικότητα και να αρχίσει το βιοτικό μας επίπεδο να αποκαθίσταται;
Η Ελλάδα μπορεί αρκεί να αλλάξει πολιτική
Οι προτάσεις μας πρότασή μας για την επάνοδο της ελληνικής οικονομίας σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων:
1. Καθιέρωση ενιαίου flat rate συντελεστή φορολογίας εισοδήματος για τις επιχειρήσεις. Ο συντελεστής αυτός δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 20%, ώστε να είναι στοιχειωδώς ανταγωνιστικός σε σύγκριση με άλλες χώρες.
2. Σταδιακή μείωση των συντελεστών ΦΠΑ.
3. Θέσπιση δύο μόνο συντελεστών φορολογίας εισοδήματος, 22% και 33%, για όλα τα είδη εισοδημάτων.
4. Διατήρηση του κύριου ΕΝΦΙΑ (και κατάργηση του συμπληρωματικού) με μεταφορά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
5. Κατάργηση φοροαπαλλαγών και εκπτώσεων.
6. Υψηλότερη διεισδυτικότητα του πλαστικού χρήματος και της άμεσης ηλεκτρονικής είσπραξης του ΦΠΑ. Θέσπιση υποχρεωτικής εγκατάστασης/χρήσης του ειδικού τερματικού (POS) από εμπόρους και ελεύθερους επαγγελματίες, με επιδότηση από ευρωπαϊκούς πόρους.
7. Αποτελεσματικότερη καταπολέμηση του παραεμπορίου και σύσταση Ειδικού Σώματος Δίωξης.
8. Συρρίκνωση του κράτους, βελτίωση της αποτελεσματικότητας της Δημόσιας Διοίκησης και αποτελεσματικότερος έλεγχος των κρατικών δαπανών
9. Στήριξη Εξαγωγών
10. Ανάπτυξη και ταχεία υλοποίηση συγκεκριμένων projects προσέλκυσης επενδύσεων όπως η αξιοποίηση της έκτασης στο Ελληνικό, η κατασκευή του αεροδρομίου στο Καστέλι της Κρήτης, η επέκταση της Αττικής Οδού και του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας, η κατασκευή έργων Πράσινης Ενέργειας, η αξιοποίηση δημοσίων ακινήτων στο παράκτιο μέτωπο της Αττικής (άξονας Σούνιο – Φάληρο), με βέλτιστο καθορισμό χρήσεων γης και όρων δόμησης, με αυστηρή τήρηση περιβαλλοντικών κανόνων, με υλοποίηση αναγκαίων συμπληρωματικών υποδομών και με κύριο γνώμονα τη συνολική οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.
11. Λύση στο θέμα της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων, με βιώσιμα σχέδια αναδιάρθρωσης επιχειρήσεων και σεβασμό στο ανταγωνισμό.
12. Ολοκλήρωση της εξυγίανσης των Τραπεζών: με διοικήσεις οι οποίες θα έχουν ως προτεραιότητα τη σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος και την αποκατάσταση του ρόλου του ως βασικού πυλώνα στήριξης της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα, αντί της μεγιστοποίησης του κέρδους για funds με ευκαιριακή και βραχυπρόθεσμη επενδυτική παρουσία στη χώρα.
13. Αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, με επιτάχυνση των δράσεων, αντί για συνεχείς αναβολές και αλληλοαναιρούμενες κυβερνητικές δηλώσεις.
Τα κεφάλαια που χρειάζεται η ελληνική οικονομία, η ανάσα που χρειάζεται η αγορά, οι θέσεις εργασίας και οι ευκαιρίες που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία, δεν θα προκύψουν από κάποιο θαύμα.
Προϋποθέτουν γενναίες αποφάσεις, τολμηρά μέτρα και μεταρρυθμίσεις, που θα υλοποιηθούν με συνέπεια, πέρα από ιδεολογικές παρωπίδες και μικροπολιτικές στρατηγικές. Η Ελλάδα χρειάζεται εθνικό σχέδιο, σύνεση, συναίνεση και συνεργασία”.
