Παρκινγκ μεγάλων οχηματαγωγών και… ασφαλές καταφύγιο γλάρων έχει καταντήσει το λιμάνι του Αιγίου, που μετά από πολλές περιπέτειες και κάμποσα εκατομμύρια ολοκληρώθηκε και περιμένει εκεί… περήφανο να έλθουν τα εμπορικά πλοία να του δώσουν ζωή!…
Με ένα λιμάνι κολοσσό δίπλα όπως της Πάτρας, με τον Αστακό απέναντι και με το μεγάλο πρόβλημα της δυσκολίας λόγω των αναταράξεων που προκαλεί η διέλευση μεγάλων πλοίων από τον Κορινθιακό (δημιουργία… τσουνάμι), επαναφέρω την παλιά μου πρόταση για το πάλαι ποτέ πολυσύχναστο λόγω σταφίδας και νυν ήρεμου λιμανιού της όμορφης και ιστορικής πόλης του Αιγίου που συνδέεται και με το νέο χαρακτήρα που πρέπει να πάρει η Αιγιάλεια, συμβατό και με την αναπτυξιακή πολιτική της Νέας Κυβέρνησης της Ν.Δ.:
Του Φάνη Ζουρόπουλου*
Επιβεβαιώθηκαν απόλυτα οι απόψεις μου πριν χρόνια, όταν δρομολογούντο οι διαδικασίες κατασκευής του λιμανιού, που έλεγα ότι η λύση για το Αίγιο είναι η κατασκευή μιας τεράστιας Μαρίνας, διεθνών προδιαγραφών που να αρχίζει από τον Μεγανίτη και να φθάνει μέχρι την Αλυκή, που θα άλλαζε τελείως την παραλιακή ζώνη του Αιγίου και συγχρόνως θα έδινε οικονομική ανάσα σε όλη την περιοχή!
Το Αίγιο χρειαζόταν εμπορικό λιμάνι όταν η χαρτοποιία φόρτωνε καραβιές χαρτιού ή έφερνε χαρτόμαζα και όταν η Αιγιάλεια εξήγαγε χιλιάδες τόνους σταφίδα στη Μεγάλη Βρετανία, δύο πηγές που έδιναν εκατομμύρια στην τοπική κοινωνία και κρατούσαν ψηλά το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων. Τώρα και τα δύο αυτά οικονομικά στηρίγματα έχουν εκλείψει, η σταφίδα εξάγεται σε άλλες αγορές και άλλον τρόπο και η Χαρτοποιία έχει βάλει λουκέτο εδώ και δεκαετίες.
Ο όρμος του Αιγίου είναι ιδανικός για ελλιμενισμό σκαφών αναψυχής, η παραλιακή ζώνη έχει ήδη γεμίσει- και χωράει και άλλα – καταστήματα πώλησης και τροφοδοσίας για τα σκάφη, η απόσταση από τους κυριότερους τουριστικούς προορισμούς της χώρας (Δελφούς, Ολυμπία, Επίδαυρος) είναι σχεδόν η ίδια και καλύπτεται με μια ημερήσια εκδρομή, το χιονοδρομικό του Χελμού είναι δίπλα μας, η ορεινή ενδοχώρα επίσης, δεξιά και αριστερά απλώνονται θαυμάσιες παραλίες για κολύμπι (Λόγγος, Άκολη, Σελιανίτικα, Νικολέικα, Ροδιά, Διακοπτό, Ακράτα), η Αθήνα απέχει μόνο 1½ ώρα. Μπορείς να έχεις το σκάφο σου εδώ και κάθε Σαββατοκύριακο να έρχεσαι, ενώ το Ιόνιο και η Ιταλία μπορούν να έχουν επίσης την μαρίνα του Αίγιου μόνιμο αγκυροβόλι…
Αντί αυτού τι κάναμε; Ένα λιμάνι που στοίχισε εκατομμύρια, χωρίς business plan, χωρίς καμία προοπτική επιβατικής κίνησης (λόγω Πάτρας, Κυλήνης, Αστακού), χωρίς να έχει εκδηλωθεί κανένα ενδιαφέρον για εισαγωγή –εξαγωγή εμπορευμάτων… Ούτε καν μελέτη του Αρχηγείου του Λιμενικού σώματος δεν έλαβε κανείς υπ’ όψιν του, ότι δηλαδή στον Κορινθιακό δεν μπορεί κανένα σκάφος να πλέει με ταχύτητα πάνω από 8 μίλια, γιατί τα κύματα που χτυπάνε τις παραλίες είναι επικίνδυνα (έχουμε πολλά περιστατικά τέτοιων τεχνικών τσουνάμι…).
Με την κατασκευή της τεράστιας μαρίνας θα άλλαζε και όλος ο χαρακτήρας της Αιγιάλειας που θα γινόταν αγροτουριστικός με παροχή υπηρεσιών και παραγωγή αγροτικών προϊόντων για τοπική κυρίως κατανάλωση… Η βιομηχανική εποχή τέλειωσε, πρέπει να μπούμε στην νέα, εκμεταλλευόμενοι τις σημερινές πανευρωπαϊκές αλλαγές.
Μια Δημοτική Αρχή που θα έκανε πράξη ένα τέτοιο όραμα είναι σίγουρο ότι θα έβαζε τα θεμέλια για την νέα εποχή της Αιγιάλειας. Αντί γι’ αυτό κάναμε ακόμα μια τρύπα στα νερά του Κορινθιακού…
Αντί να μετατρέψουμε την παραλία σε νέο Σαν Τροπέζ της Μεσογείου, την κάναμε ένα ακόμα καταφύγιο για τους γλάρους (που λένε και οι οικολόγοι…): χωρίς πρόγραμμα, χωρίς πλάνο, χωρίς ιεράρχηση, χωρίς προοπτική, χωρίς όραμα. Με λίγα λόγια έτσι για πλάκα!…
*Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
