Ο κ. Τσίπρας τελικά άλλαξε την Ευρώπη, κάνοντάς την άνω κάτω.
Πρόσφυγες αποκαλούμε πλέον όλους τους λάθρα εισερχομένους στη χώρα μας, δηλαδή τους λαθρομετανάστες. Βέβαια διαπράττουμε ένα λεκτικό λάθος, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα.
Του Νίκου Αναγνωστάτου
Οι λαθρομετανάστες έχουν πάψει πλέον να εισέρχονται λάθρα, διότι όταν η κυβέρνηση του Συριζα-Ανελ, δια της κ.Τασίας αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορά μας για λόγους που ποτέ δεν καταλάβαμε, οι λεγόμενοι μετανάστες ή «πρόσφυγες», εισέρχονται στη χώρα μας μετά φανών και λαμπάδων και όχι λαθραία.
Έβαλα εισαγωγικά στους Πρόσφυγες, διότι οφείλουμε να εξετάσουμε ποιος θεωρείται πρόσφυγας σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης, ώστε να τύχει της προβλεπόμενης προστασίας κλπ.
Η Σύμβαση η οποία υπογράφηκε στην Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 με έναρξη ισχύος τις 22 Απριλίου 1954, καθορίζει ακριβώς το ποιος είναι ο πρόσφυγας και το είδος της νομικής προστασίας ή άλλης παροχής, καθώς και των κοινωνικών δικαιωμάτων που αυτός ή αυτή οφείλει να λάβει από τα κράτη που υπέγραψαν το έγγραφο.
Επίσης, καθορίζει τις υποχρεώσεις του πρόσφυγα στις χώρες υποδοχής και ορίζει συγκεκριμένες ομάδες ατόμων, όπως οι τρομοκράτες, που δεν δικαιούνται προσφυγικής ιδιότητας.
Η Σύμβαση αυτή της Γενεύης, σε συνδυασμό με προηγούμενες συμφωνίες, όπως αυτές τα ις 12/5/1926, 30/6/1928, 28/10/1928 και 10/2/1038, περιέχει δύο σημαντικές προβλέψεις:
Η μία ότι, μόνο η ΠΡΩΤΗ χώρα στην οποία έφθασαν ΑΜΕΣΩΣ από την χώρα από όπου διώκονται και κινδυνεύουν, χαρακτηρίζονται «πρόσφυγες» και έχει υποχρέωση η χώρα αυτή να τους φροντίσει, να τους στεγάσει κλπ., και η άλλη είναι, η δυνατότητα της χώρας που περιθάλπει πρόσφυγες, σύμφωνα με το άρθρο 28 της Σύμβασης, να χορηγεί, εις τους νομίμως διαμένοντας επί του εδάφους της πρόσφυγες, ταξιδιωτικά έγγραφα με τα οποία θα δικαιούνται αυτοί να ταξιδεύουν εκτός των συνόρων της χώρας της, πλην εάν αντιτίθενται εις τούτο επιτακτικοί λόγοι εθνικής ασφάλειας ή δημοσίας τάξεως.
Η Ελλάδα επομένως είναι η δεύτερη χώρα αφού εισέρχονται από την Τουρκία η οποία είναι η «πρώτη» χώρα και επομένως δεν έχουμε υποχρέωση νομική να τους υποδεχόμαστε ως πρόσφυγες, παρά μόνο ανθρώπινα αν δεν αποφεύγεται διαφορετικά.
Δηλαδή να μην τους επιτρέπουμε να εισέλθουν στη χώρα μας, όπως συνέβαινε μέχρι που η κ.Τασία άνοιξε την Αμυγδαλέζα και υποδεχόμαστε, κυρίως στα νησιά μας του Αιγαίου, συλλήβδην τις ορδές των όποιων μεταναστών, επισήμως πλέον, προεξαρχόντων της υποδοχής των Λιμενικών Αρχών. Ένα μεγάλος αριθμός λοιπόν αυτών των εισερχομένων, όπως ξέρουμε, σκορπίστηκαν στην Ευρώπη και κυρίως στη Γερμανία, όπως προέβλεψε η κ.Τασία, μέχρι ότου τα Σκόπια κλείσουν τα σύνορα και εγκλωβιστούν πλέον εντός της χώρας μας.
Οι Έλληνες, από αρχαιοτάτων χρόνων, είμαστε φιλόξενος λαός, όπως άλλωστε το μαρτυρεί η ίδια λέξη, αλλά το ερώτημα που αβίαστα εγείρεται είναι αν έχουμε τη δυνατότητα να φιλοξενήσουμε όλους αυτούς τους αλλοδαπούς, όταν έχουμε πρόβλημα να θρέψουμε τους ίδιους τους Έλληνες! Η απάντηση είναι ευνόητη, αλλά τότε ποιος ήταν ο λόγος αυτής της άσκεφτης ενέργειας; Ικανοποίηση ιδεοληψιών μάλλον, επιφανειακής μορφής όμως.
Θα φύγουν για αλλού, είπε η κ.Τασία, όπως και πράγματι έφυγαν όσοι πρόλαβαν, κοντά στο ένα εκατομμύριο και οι υπόλοιποι παραμένουν σε άθλιες συνθήκες είτε στη Μόρια ή άλλα παρόμοια μέρη των νησιών μας, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, όπως γνωρίζουμε και τα πολλών ειδών και μεγέθους προβλήματα που δημιουργούν τόσο στους ντόπιους, όσο και μεταξύ τους.
Αυτές είναι οι συνέπειες εντός Ελλάδος. Όμως οι αλλοδαποί αυτοί που κατευθύνθηκαν προς την Ευρώπη, δημιούργησαν εκεί μεγαλύτερα προβλήματα, κυρίως διότι οι Ευρωπαίοι δεν είναι εθισμένοι σε τέτοιου είδους επιδρομές.
Είναι ίσως χρήσιμο στο σημείο τούτο να διευκρινιστεί ότι πρώτα απ’ όλα ο πρόσφυγας πρέπει να διαχωρίζεται από τον λαθρομετανάστη ή τον οικονομικό μετανάστη. Σε αντίθεση μ’ αυτόν, ο πρόσφυγας δεν επιλέγει να εγκαταλείψει τη χώρα του αλλά αναγκάζεται σ’ αυτό.
Επιπλέον ενώ ο οικονομικός μετανάστης αναχωρεί από το σπίτι του για λόγους οικονομικούς και για να βρει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, ο πρόσφυγας φεύγει γιατί ζει μέσα στο φόβο και διώκεται μέσα στη χώρα του. Είναι χρήσιμο επίσης να γνωρίζουμε ότι η υποχρέωση που έχουμε από το κατάπτυστο «Δουβλίνο ΙΙ», να δεχθούμε πίσω από την ΕΕ τους αλλοδαπούς που εισήλθαν δια της Ελλάδος, δεν περιλαμβάνει και τους πρόσφυγες.
Οι Ευρωπαίοι που δεν επέτρεπαν να εισέλθουν στη χώρα τους, απρόσκλητοι παντός είδους αλλοδαποί, τους αποκαλέσαμε ακροδεξιούς φασίστες και όλα τα γνωστά προσωνύμια ημών των δήθεν φιλάνθρωπων και φιλόξενων, την ίδια στιγμή που έχουμε τεράστια προβλήματα εντός της χώρας μας, ακόμη και ανθρωπιστικά.
Όποιος πολίτης, κατ’ επέκταση, δεν ανοίγει την πόρτα του σπιτιού τους να εισέλθει ένας άγνωστος για να εγκατασταθεί σε ένα δωμάτιο ή και στο σαλόνι του, είναι ακροδεξιός και φασίστας κατά ορισμένους που προσποιούνται τους φιλάνθρωπους, αφού οι ίδιοι έχουν κλειστές τις πόρτες των σπιτιών τους.
Αυτοί όμως που επέτρεψαν την είσοδό τους, όπως η Γερμανία, παρόλο που εν πολλοίς τους χρειαζόταν ως εργάτες, οι Γερμανοί διαφώνησαν και την πλήρωσε η πολλά υποσχόμενη μέχρι τότε, κυρία Μέρκελ, η οποία πνέει πολιτικά τα λοίσθια για το λόγο τούτο.
Με άλλα λόγια κάναμε την Ευρώπη άνω κάτω με τις ιδεοληψίες μας και κατορθώσαμε να την «αλλάξουμε», δημιουργώντας στίφη «ακροδεξιών» αλλά φευ όχι όπως είχαμε εξαγγείλει προεκλογικά το 2015, όταν ακόμη διακατεχόμαστε με τις πεπλανημένες ιδεοληψίες μας, ότι θα βαρούμε τα νταούλια για να χορεύουν οι Ευρωπαίοι. Το “go back madam Merkel”,το πετύχαμε από σπόντα, που λέμε, αλλά όμως τώρα δεν το θέλαμε για την frau Merkel πλέον.
Αγαπάμε πολύ τώρα την κυρία Μέρκελ, διότι χάριν αυτής, απολαμβάνουμε την εξουσία, μέχρι που δεχτήκαμε να μας επιστρέψει ένα σημαντικό μέρος των μεταναστών που πήγαν στη Γερμανία, μήπως και αυτό την σώσει πολιτικά, αλλά εις μάτην.
Επειδή η κυβέρνηση ενδέχεται να αγνοούσε ότι έχει το δικαίωμα από τη Σύμβαση της Γενεύης να εκδώσει ταξιδιωτικά έγγραφα στους χαρακτηρισμένους πρόσφυγες και να αναχωρήσουν για όπου θέλουν, ίσως θα πρέπει να απασχολήσει την κυβέρνηση το ενδεχόμενο να το εφαρμόσει για να απαλύνει τα δεινά που προκαλούν οι αλλοδαποί αυτοί στους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου και όχι μόνο, εκτός αν μας βολεύει να διαχειριζόμαστε τα ευρωπαϊκά κονδύλια.
