Η εξέλιξη των μισθών από την έναρξη της κρίσης υπήρξε στο σύνολό της ιδιαίτερα βλαπτική για τις τσέπες των Ισπανών εργαζομένων. Η πτώση της αγοραστικής δύναμης ξεπέρασε το 7% μόλις σε εννέα χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή οι επιχειρήσεις εξοικονόμησαν πάνω από 37 δισεκ. ευρώ, τα οποία θα πήγαιναν στο πορτοφόλι των υπαλλήλων τους εάν οι εισφορές είχαν αυξηθεί με τον ίδιο ρυθμό που αυξήθηκε ο πληθωρισμός.
Μεταξύ του 20009 και 2017 ο Δέικτης Τιμών Καταναλωτή διέγραψε μία άνιση πορεία, με περιόδους μεγάλης ανόδου (3% το 2010, ή 2,9% το 2012) και σημαντικής καθόδου, μολονότι οι τελευταίες δεν ήσαν και τόσο εντυπωσιακές (πχ 1% το 2014). Το ίδιο συνέβη και με τα μισθολογικά κόστη ανά εργαζόμενο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ισπανικης Στατιστικής Αρχής (ΙΝΕ), αναφέρει το newmoney.
Και στις δύο περιπτώσεις, η ίδια χρονική περίοδος χαρακτηρίσθηκε από μεγάλες αυξήσεις, όμως αυτές ήσαν μεγαλύτερες για τον ΔΤΚ (11,1%) απ’ όσο για το μισθολογικό κόστος (4%), με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία δυσανάλογη ψαλίδα (7,1%) για την αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων. Απώλεια που συνδυάσθηκε για μεγάλη χρονική περίοδο με μία απώλεια θέσεων εργασίας, που είχε φθάσει μάλιστα στο ανώτατο όριο του 27% το πρώτο τρίμηνο του 2013.
Το ‘μείγμα’ τούτο έχει συμβάλλει ώστε οι τελικές αποδοχές των εργαζομένων να συνεχίζουν μία πτωτική πορεία, πέφτοντας κάτω από τα επίπεδα στην αρχή της κρίσης. Απόντων των στοιχείων του περασμένου έτους, ο δείκτης για το 2016 έφθασε τα 532,852 δισεκ. ευρώ, έναντι 559,777 δισεκ. του 2008, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της ΙΝΕ.
Εάν κατά το ίδιο διάστημα, οι μισθολογικές αμοιβές ακολουθούσαν τις αυξήσεις του πληθωρισμού, και χωρίς πτώση της αγοραστικής δύναμης, οι εταιρείες θα είχαν καταβάλλει 37,262 δισεκ. ευρώ περισσότερα στους εργαζομένους. Ποσόν ανάλογο του 3,5% του ΑΕΠ σε έναν χρόνο.
Τα στοιχεία αυτά αναφέρονται στο σύνολο των μισθών , διότι οι μισθολογικές κλίμακες με βάση τις κλαδικές συμβάσεις είχαν καλλίτερη εξέλιξη, καθώς το διάστημα 2009-2017 αυξήθηκαν κατά 12,ο3%. Το γεγονός ότι οι συλλογικές συμβάσεις και οι εγγυήσεις τους προστάτευσαν μισθολογικά τους δικαιούχους, ενισχύει τη σημασία που έχουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για το εισόδημα των εργαζομένων.
Για το 2018, οι γενική συλλογική σύμβαση που συμφωνήθηκε την περασμένη εβδομάδα προβλέπει μισθολογικές αυξήσεις 2%, με αναπροσαρμογή 1%. Βέβαια τα εργατικά συνδικάτα υποστηρίζουν πως οι αυξήσεις αυτές δεν μπορούν να αποκαταστήσουν σε μεγάλο βαθμό τις απώλειες των εργαζομένων, καθώς ο προβλεπόμενος πληθωρισμός για το τρέχον έτος ανέρχεται στο 1,5%.
