Με αιχμή του δόρατος τους ψυχανώμαλους που τροφοδοτεί με μπόλικες ναρκωτικές ουσίες, το Ισλάμ επιχειρεί την πιο θρασύδειλη και βάρβαρη επίθεση κατά του ανθρώπινου πολιτισμού και της ζωής
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Θα πρέπει να διαβάσει κανείς τα «Προλεγόμενα» του Άραβα ιστορικού Ιμπν Χαλντούν (1332-1406) καθώς και την συζήτηση του Σύριου ποιητή και φιλοσόφου Αλί Αχμάντ Σαΐντ Εσμπέρ με την Μαροκινή ψυχαναλύτρια Χουρία Αμπντελουαχέντ, για να καταλάβει τί κρύβεται πίσω από την αραβο-ισλαμική ιδεολογία και πώς αυτή μπορεί να οδηγήσει στην εγκληματική διαστροφή αν συνοδευτεί με ναρκωτικές ουσίες και θρησκευτικό φανατισμό.
Από την άποψη αυτή, πολύ λίγα στοιχεία έχουν γίνει γνωστά γύρω από τους δολοφόνους του Ισλάμ –και αυτό διότι η δημοσιοποίησή τους «χαλάει την σούπα» κάποιων θεωριών που λένε ότι οι τζιχαντιστές είναι «κακόμοιρα παιδιά», θύματα της άκαρδης «δυτικής κοινωνίας».
Σημαντικές εκθέσεις των γαλλικών και των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών –που για λόγους σκοπιμότητος δεν δημοσιοποιούνται– περιγράφουν αδρά την μαφιόζικη οργάνωση των τζιχαντιστών στην Ευρώπη, την συμμετοχή τους στην διακίνηση ναρκωτικών, μεταναστών και γυναικών και τον τρόπο με τον οποίο στρατολογούν ψυχανώμαλους νέους, αρκετοί από τους οποίους κάθε άλλο παρά «κακόμοιροι» είναι.
Όπως μάς είπε ο Πάτρικ Κόμπερν, διάσημος ανταποκριτής βρεταννικών εφημερίδων στην Μέση Ανατολή και συγγραφέας, «οι τζιχαντιστές είναι ο αποσταθεροποιητικός βραχίονας του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) στην Δύση και παντού όπου η τελευταία είναι πιο ευάλωτη. Όπως και στο Ιράκ, το ΙΚ είναι οργανωμένο με αραβικού τύπου μαφιόζικο τρόπο. Με ιδεολογική και θρησκευτική μαστούρα τους τον ουαχαμπισμό, οι μαχητές του ΙΚ αποτελούν ζωντανά δείγματα ενός βάρβαρου σαδισμού τον οποίο οι Δυτικοί αδυνατούν να καταλάβουν.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι άγρια ζώα που σκέπτονται μόνον την βία. Δεν υπάρχει καμμία δυνατότητα συζήτησης μαζί τους. Υπό αυτή την έννοια, είναι τραγικό το λάθος της Δύσης να τούς θεωρεί ανθρώπους με τους οποίους θα μπορούσε να διαπραγματευτεί. Όνειρό τους είναι η επιστροφή στην Νεολιθική Εποχή. Απεχθάνονται την ζωή και την χαρά. Γεννήθηκαν για να δολοφονούν και την δολοφονική αυτή μανία τους μεταφέρουν σε ψυχανώμαλους μέσω των ναρκωτικών…».
Από την πλευρά του, ο Σύριος ποιητής και φιλόσοφος (που φέρει το ψευδώνυμο Άδωνις), στην συζήτησή του με την Μαροκινή ψυχαναλύτρια στο βιβλίο του Βία και Ισλάμ, μεταξύ πολλών εκρηκτικών διαπιστώσεών του γράφει, ή μάλλον λέει, και τα εξής:
«Το Ισλαμικό Κράτος είναι ο καννίβαλος που στρέφεται κατά του πολιτισμού. Τί βλέπουμε σήμερα στο ΙΚ; Γυναίκες που πωλούνται σε όποιον πληρώνει καλύτερα, ξεκοιλιάσματα, αποκεφαλισμούς, ακόμα και καννιβαλισμό. Είναι απίστευτη αυτή η βαρβαρότητα. Ο άνθρωπος που αψηφά τον θάνατο –αφού τον περιμένει ο Παράδεισος– επιδίδεται σε βαρβαρότητες χωρίς να φοβάται ή να νοιώθει ενοχές.
Έχει απομακρυνθεί εκ των πραγμάτων τόσο από την φύση όσο και από τον πολιτισμό. Το ISIS είναι για μένα το τέλος του Ισλάμ. Είναι η απόληξή του, βέβαια, αλλά και το τέλος του. Στο πνευματικό επίπεδο, το Ισλάμ δεν έχει τίποτε να προσφέρει σήμερα. Ούτε όραμα αλλαγής του κόσμου, ούτε σκέψη, ούτε τέχνη, ούτε επιστήμη. Η επανάληψη των ίδιων και των ίδιων φράσεων σηματοδοτεί και το τέλος του.
»Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι το ISIS βγαίνει νικητής στο πολιτικό και στρατηγικό πεδίο, τί θα μπορούσε να προτείνει και να προσφέρει στο πνευματικό και επιστημονικό πεδίο; Αν εξαιρέσει κανείς το χάος, δεν βλέπω κάτι άλλο. Στις περιοχές του Ιράκ που έχουν καταληφθεί από το ΙΚ τα σχολεία έχουν κλείσει, εν αναμονή ενός προγράμματος διδασκαλίας που να είναι σύμφωνο με τις επιταγές της θρησκείας.
Το ISIS δεν είναι μία νέα ανάγνωση του Ισλάμ, η οικοδόμηση ενός νέου πολιτισμού ή μιας νέας κουλτούρας. Είναι το τέλος του πολιτισμού, η άγνοια, το μίσος για την γνώση, το μίσος για την ελευθερία. Και, μάλιστα, ένα τέλος ταπεινωτικό».
Με πιο απλά λόγια, πρόκειται για την νέα μαστούρα των βαρβάρων. Αυτών που κάποιοι νομίζουν ότι θα τούς εξανθρωπίσουν μιλώντας τους με το γάντι. Πλανώνται πλάνην οικτράν. Από καννιβάλους δεν μπορούν να προκύψουν σεφ υψηλής μαγειρικής.