Από τα τέλη του Νοέμβρη σχεδόν, όταν και ξεκίνησε να διαφαίνεται πως η Συμφωνία των Πρεσπών θα περάσει τελικά από την σκοπιανή Βουλή, έγινε ξεκάθαρο πως το Μακεδονικό θα αποτελούσε θρυαλλίδα πολιτικών και θεσμικών διεργασιών στην Ελλάδα, εξελίξεων που πιθανά να προσδιορίσουν και τον τελικό χρόνο των βουλευτικών εκλογών.
Μάλιστα, ο χρόνος μετράει ήδη αντίστροφα αφού στις 9 Ιανουαρίου, στη Βουλή της ΠΓΔΜ,ξεκινούν οι διαδικασίες για τις συνταγματικές αλλαγές στη γείτονα χώρα και άρα θα ενεργοποιηθούν όλοι οι σχεδιασμοί.
Η πρόσφατη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Δημήτρη Τζανακόπουλου, ότι ακόμη και αν αποχωρήσουν ο Πάνος Καμμένος και οι υπουργοί του, όπως εξαγγέλουν καιρό τώρα με μεγαλοστομίες και λεονταρισμούς, η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει ως… κυβέρνηση μειοψηφίας με ψήφο ανοχής κατά το πρότυπο άλλων ευρωπαϊκών χωρών, προσθέτει μια νέα διάσταση στο ρευστό πολιτικό σκηνικό.
Κατ’ αρχάς θα είναι πρώτη φορά στα ελληνικά μεταπολιτευτικά χρονικά που μια κυβέρνηση μειοψηφίας θα επιχειρήσει να εξαντλήσει τον πολιτικό και εκλογικό της χρόνο, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν τέτοιου είδους κυβερνήσεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Οπως έχουν διαμηνύσει πολλάκις οι ΑΝΕΛ, μέσω του Πάνου Καμμένου, θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση μόλις η συμφωνία των Πρεσπών έλθει στη Βουλή, αν και ορισμένοι εξ αυτών φέρονται μη διατεθειμένοι να παραδώσουν τα χαρτοφυλάκιά τους…
Κοινό μυστικό είναι πως πέραν των προθύμων ανελιτών που θα ψηφίσουν τη συμφωνία, υπάρχουν και αυτοί που θα έβλεπαν με καλό μάτι τη σύμπλευσή τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, ανοιχτά. Βεβαίως, το μείζον θέμα εδώ θα είναι το κατά πόσο θα έχει η κυβέρνηση τη νομιμοποίηση να εξαντλήσει τον βίο της όταν θα έχει φύγει ο εταίρος της.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που παρατηρούν πως μια τέτοια εξέλιξη θα σηματοδοτήσει ευρύτερες δυσλειτουργίες και στο κράτος και στη διοίκηση αλλά και στην ίδια τη δρομολόγηση νομοσχεδίων.
Επίσης εξαιρετικά σημαντικό θέμα είναι το αν η κυβέρνηση μειοψηφίας θα έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής ή θα καταπέσει από τη μομφή της αντιπολίτευσης. Με το δεύτερο ως δεδομένο οι κάλπες είναι προ των πυλών και έτσι εξηγούν πολλοί την πρόσφατη παροχολογία αλλά και το σκληρό ροκ σκανδαλολογίας όπου επιδίδεται εσχάτως η κυβέρνηση.
Σε αυτό το πλαίσιο, στο Μέγαρο Μαξίμου σχεδιάζουν ήδη τα ενδεχόμενα μιας νέας πλειοψηφίας που θα προκύψει από ανεξάρτητους βουλευτές όλου του τόξου, κοινώς αντάρτες, που θα πάνε κόντρα στη γραμμή του κόμματός τους και θα δώσουν χείρα βοηθείας στον Αλέξη Τσίπρα.
Βεβαίως, η παραπάνω συζήτηση αφορά πέραν της υπερψήφισης της συμφωνίας και της «πλάτης» που θα βάλουν για να λάβει η κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης, αν χρειαστεί.
Το σενάριο του ανασχηματισμού επίσης εντάσσεται ως πράξη στα παραπάνω, με την προϋπόθεση όμως να έχει υπερψηφιστεί η συμφωνία και να έχει εξασφαλίσει η κυβέρνηση τον εναπομείναντα πολιτικό της χρόνο.
Σε αυτή την περίπτωση, ήδη διαρρέει η σχετική ονοματολογία εφεδρειών που θα αντικαταστήσουν τους υπουργούς των ΑΝΕΛ (όσους τέλος πάντων αποχωρήσουν από την κυβέρνηση) και που σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή θα αλιευθούν από τη δεξαμενή της Κεντροαριστεράς.
Παράγοντες της αντιπολίτευσης βέβαια βλέπουν ως τουλάχιστον «παράδοξο» μια κυβέρνηση που έχει πάει χέρι χέρι με τον δεξιό Καμμένο για παραπάνω από τριάμισι χρόνια να επιχειρήσει να «ξεπλυθεί» με την κεντροαριστερή γειτονία ολίγων μηνών.
Μια ακόμη υπενθύμιση της «οπερέτας» που βρίσκεται σε εξέλιξη.
