“Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί για εμένα έργο ζωής και τον απολογισμό της καριέρας μου”, ανάφερε ο Θ. Δαυλός
Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου «φωτίζοντας τη διαδρομή μου» συνάντησα τον πολυσύνθετο, πολυτάλαντο και αγαπητό φίλο, σκηνογράφο, ενδυματολόγο, εικαστικό, Θεοδόση Δαυλό σ’ ένα όμορφο, cozy café απολαμβάνοντας από μία ζεστή σοκολάτα και ανταλλάσσοντας ερωτήσεις και πειράγματα έβγαλα μία διαφορετική συνέντευξη από τις καθιερωμένες.
Συνέντευξη στη Δωριλένια Λιαγουροπούλου
Η Αυτοβιογραφία είναι μια δημόσια εξομολόγηση. Γιατί αποφασίσατε να δημοσιοποιήσετε τη ζωή σας;
Ήταν μια δύσκολη απόφαση πραγματικά. Οι φίλοι μου πρότειναν να γράψω για τη ζωή μου, γνωρίζοντας τις ποικίλες και ενδιαφέρουσες περιόδους που έζησα. Ποτέ δεν αναλογιζόμουν πως η ζωή μου έχει κάποιο ενδιαφέρον. Τώρα όμως που έβαλα στη σειρά και έγραψα τις ιστορίες μου, ανακάλυψα ότι έχει ενδιαφέρον. Οι φίλοι μου πάντως διασκέδασαν με τα γραπτά μου και οι λιγότερο φίλοι μου, είπαν «τα καλύτερα λόγια». Πάντως εγώ αισθάνομαι απογυμνωμένος. Δεν έκρυψα γεγονότα και αυτά που διηγούμαι, τα εξομολογούμαι εν «πάση ειλικρίνεια».
Πιστεύετε ότι προσφέρατε καινοτομίες με την Τέχνη σας;
Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, έδωσα την ψυχή μου στην Τέχνη. Όταν δημιουργούσα βέβαια, λειτουργούσα μέσα στο όνειρό μου. Δεν συνειδητοποιούσα πόσο πρωτοποριακές ιδέες πρότεινα, γιατί ήταν μέρος του εαυτού μου. Δεν επεδίωξα τα «μπράβο» ποτέ.
Ήταν φυσικό μέσα στην εξέλιξη, τόσο από τις σπουδές μου, όσο και από τον ανήσυχο χαρακτήρα μου να φέρνω καινοτομίες. Με την απόσταση των χρόνων πια, είμαι ευχαριστημένος με αυτά που έδωσα.
Εσείς ένας εικαστικός έχετε δυνατότητες έκφρασης και με το γραπτό λόγο;
Στη ζωή μου σιγά σιγά ανακάλυψα την έφεσή μου στο γραπτό λόγο, όταν αναγκαζόμουν να συντάξω σημειώματα στα προγράμματα, κυρίως των έργων που σκηνογραφούσα.
Εδώ, θέλω να πω πόσο τυχερός είμαι, που μορφώθηκα σε εκείνα τα παλιά χρόνια. Τότε μαθαίναμε πραγματικά τα ελληνικά. Δύσκολα και δίγλωσσα, καθαρεύουσα και δημοτική. Ήταν όμως βαθιά η γνώση που παίρναμε. Εκ των υστέρων ανακάλυψα πως το επίπεδο των γνώσεων της ελληνικής γλώσσας στη γενιά μου, είναι πραγματικά υψηλό.
Διαβάζω στα βιογραφικά σας ότι διδάσκετε. Πως βλέπετε τους νέους σήμερα; Τι τους συμβουλεύετε;
Αγαπώ πολύ τους νέους και με αγαπούν και εκείνοι. Είμαι αυστηρός αλλά δίκαιος. Οι νέοι μου δίνουν ζωή, και εγώ τους χαρίζω τις εμπειρίες μου. Θεωρώ ότι είναι αδικημένες γενιές. Μέσα από νόμους και τερτίπια, αφαιρέσαμε εμείς οι μεγαλύτεροι την ομορφιά της γλώσσας. Όσοι νέοι ασχολούνται με τα ελληνικά αλλά και με την τέχνη θα έλεγα, ανακαλύπτουν τα κενά που δημιουργήθηκαν. Πρέπει να παλέψουν για να κατακτήσουν τη γνώση. Να ασχολούνται με την τέχνη και να διαβάζουν πολύ…
Πέστε μας κορυφαίες στιγμές από την καριέρα σας.
Οι πιο αξιόλογες και δυνατές στιγμές μου στην τέχνη, ήταν οι επαφές μου με τους ανθρώπους και συνεργάτες μου, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αμερική. Οι ανθρώπινες σχέσεις μόνο μπορούν να είναι κορυφαίες στη ζωή μας. Πάντα σκέφτομαι τους φίλους και με ιδιαίτερη συγκίνηση εκείνους που έφυγαν. Είναι πολλοί και μας λείπουν…
Στο φινάλε της κουβέντας μας μου εκμυστηρευτικέ ότι… “Το βιβλίο αυτό είναι για μένα έργο ζωής και ο απολογισμός της καριέρας μου”.
