Η κυβερνητική τηλέοραση, αυτό το φέσι των εκατομμυρίων που ο όγκος του εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο την ανάγκη των κυβερνήσεων για εξυπηρέτηση γνωστών και φίλων, ξεπέρασε για άλλη μια φορά τον εαυτό της και αναρωτήθηκε, με ένα ωραιότατο σούπερ αν το εμβόλιο σώζει ή απειλεί ζωές.
Ευτυχώς δεν έφτασε μέχρι το σημείο να δικαιώσει τις δολοφονικές απόψεις των αντιεμβολιαστών, αλλά τη ζημιά την έκανε. Την έκανε δίνοντας βήμα στην αντιεμβολιαστική προπαγάνδα, την έκανε εμφανίζοντας ως πιθανότητα την απειλή ζωών από τον εμβολιασμό. Την έκανε παρουσιάζοντας την αντιεμβολιαστική ανοησία ως μια πρακτική άξια συζήτησης.
Του Μάνου Βουλαρίνου
Μπορεί να είχε νόημα στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, αλλά το ημερολόγιο δείχνει 2018 και οι αναρωτήσεις για θέματα λυμένα, για βεβαιότητες αποδεδειγμένες (συνάνθρωποι με πρόβλημα κατανόησης κειμένου προσοχή: μιλάμε για ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ βεβαιότητες), που έχουν να κάνουν με την υγεία εκατομμυρίων είναι δείγματα επικίνδυνης ανευθυνότητας και τίποτα περισσότερο.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να σας πω πόσο επικίνδυνη θα ήταν η ερώτηση «Ζώνη Ασφαλείας: Σώζει ζωές ή σκοτώνει» ακόμα κι αν στο τέλος όλο το πάνελ φώναζε «Μη φοβάστε, η ζώνη δεν σκοτώνει». Δεν χρειάζεται να εξηγήσω πόσο βλακώδης θα ήταν μια εκπομπή που στ’ αλήθεια θα αναρωτιόνταν αν η Γη είναι σφαιρική ή επίπεδη, ακόμα κι αν κατέληγε στο προφανές.
Δεν χρειάζεται να περιγράψω την επικίνδυνη χυδαιότητα μιας εκπομπής την οποία θα κοσμούσε ο τίτλος «Βιασμός: φταίνε πάντα οι θύτες;», ακόμα κι αν όλοι οι καλεσμένοι συμφωνούσαν ότι τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη φρίκη της σεξουαλικής βίας.
Είναι μάλλον περιττό να σας βάλω να σκεφτείτε τι, δικαίως, θα λεγόταν και θα γραφόταν για μια εκπομπή που θα έθετε το ερώτημα «Ναζί: Εγκληματίες ή Παρεξηγημένοι;», ακόμα κι αν η εκπομπή κατέληγε στην καταδίκη των τεράτων του Αδόλφου.
Νίκη κάθε επικίνδυνης ανοησίας είναι η κάθε στιγμή που κάποιος αφελής ή πονηρός ή επιπόλαιος αναρωτιέται «βρε λες να είναι έτσι;… Λες να μην χρειαζόμαστε τα εμβόλια;.. Λες η Γη να είναι επίπεδη;… Λες…;».
Δεν έχει τόση σημασία αν η απορία είναι πραγματική ή ρητορική και δεν έχει τόση σημασία αν το κίνητρο αυτού που αναρωτιέται είναι να διαψεύσει την ανοησία. Από τη στιγμή που η αποδεδειγμένη βεβαιότητα γίνεται απορία το κακό έχει γίνει.
Από τη στιγμή που το «Τα εμβόλια σώζουν ζωές» γίνεται «Τα εμβόλια απειλούν ή σώζουν ζωές;» ο κίνδυνος μόλυνσης με τον ιό της ηλιθιότητας είναι μεγάλος. Και γι’ αυτόν τον ιό ακόμα δεν έχει βρεθεί εμβόλιο και η μόνη προστασία που έχουμε απέναντί του είναι να μη δίνουμε ευκαιρίες προσηλυτισμού στους εχθρούς της επιστήμης και του ορθολογισμού.
Καταλαβαίνω ότι όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για έναν οργανισμό που στήνει μνημεία φανταστικών νεκρών με επιγραφές φανταστικών αρχαίων ελληνικών.
Αλλά, ως ακούσιος χρηματοδότης, θα έλεγα πως ίσως στο μέλλον να είναι καλύτερο να περιορίσουν τις αναρωτήσεις τους σε πράγματα που τους ταιριάζουν περισσότερο, σε ερωτήματα του τύπου «Γάιδαρος: Πετάει ή όχι;» ή «ΣΥΡΙΖΑ: Σωτήρες ή ημίθεοι;». Ίσως να είναι καλύτερο για όλους αν ασχοληθούν με τις αναπόδεικτες βεβαιότητες που σώζουν την καριέρα τους κι αφήσουν ήσυχες τις αποδεδειγμένες βεβαιότητες που σώζουν ζωές. Και μπράβο τους.
ΠΗΓΗ: athensvoice.gr
