«Εάν δεν υπήρχε ημιμάθεια η λεγόμενη κομμουνιστική ιδεολογία δεν θα μπορούσε να επιβιώσει». Η αποφθεγματική ρήση υπάρχει στο βιβλίο «Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ» (Οι εκδόσεις Των Φίλων, Αθήνα 1985, σελίς 81)
του Κωνσταντίνου Τσάτσου…
Του Βασίλειου Παπαδάκη*
Όντως θα ήταν αδύνατη η ανάρρηση της πρώτης και τελευταίας φοράς Αριστεράς στην εξουσία αν δεν υπήρχαν οι ανάρηχοι και ευεπηρέαστοι ψηφοφόροι (35,46 % το 2015, 16% με τις σημερινές δημοσκοπήσεις).
Οι αριστεροί στην Ελλάδα παραμορφώνουν την αλήθεια στον χώρο της επιστήμης και της πράξης. Επιδιώκουν λύσεις καταστρεπτικές για το ιστορικό μας γίγνεσθαι. Για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας παραποιούν την ιστορία η και για λόγους ιστορικού δογματισμού καταστρέφουν την πολιτική. Η ιστορία είναι θεωρία. Η πολιτική είναι πράξη.
Οι αριστεροί πάσχουν από διαταραχή της μνήμης που εκδηλώνεται με αντισταθμιστική μυθοπλασία. Παραμορφώνουν την ιστορία στον χώρο της θεωρίας και ισχυρίζονται ότι γράφουν ιστορία ενώ επεξεργάζονται το ψεύδος, κάτι που έχει αναγάγει σε επιστήμη ο μαργαρίτης Αριστερός.
Οι σύγχρονοι ιδεολόγοι αριστεροί μοιάζουν με απολιθώματα του κλασσικού μαρξισμού.
Όταν ο Κάρολος Μαρξ (1818-1883) διετύπωσε τον διαλεκτικό υλισμό (φιλοσοφικό) και τον ιστορικό υλισμό (κοινωνιολογικό) είχε κατά νου την θεμελίωση της κομμουνιστικής θεωρίας τουτέστι ένα κοινωνικό ουτοπιστικό ιδεώδες, αυτό της αταξικής κοινωνίας. Μίας κοινωνίας η οποία θα εξυπηρετεί απόλυτα τους σκοπούς και τις ανάγκες του ατόμου.
Μίας κοινωνία η οποία θα αγωνίζεται να διορθώσει και να κάνει κατά το δυνατόν όλους τους ανθρώπους ίσους. ‘Όμως ο μόνος αποδεδειγμένα ορθός ορισμός της ισότητας είναι ο αριστοτελικός, ως της ανισότητας των ανίσων.
Η ισότητα όπως την διαλαλούν οι αριστεροί δημοκόποι είναι αντίθετη στην φύση και στην λογική.
Η σύγχρονη πολιτική, κοινωνική, οικονομική πραγματικότης αποτρέπει τα άτομα να ενστερνιστούν τον ανέφικτο και ανεφάρμοστο επιστημονικό σοσιαλισμό των Καρόλου Μάρξ και Φρίντριχ Ενγκελς. Δογματισμοί, δοξασίες, ιδεοληπτικές νευρώσεις, εξογκωμένες ουτοπικές θεωρίες του Τόμας Μορ, (Λονδίνο 1478-1535), συγγραφέα του πονήματος: «περί της Νήσου Ουτοπίας» (1516), εξελληνισμένος Θωμάς Μώρως, άγιος της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας (1935), δεν έχουν θέση στην σύγχρονη κοινωνία.
Ο «σύντροφος» Λένιν (1871-1924) στο βιβλίο «Ο αριστερισμός – η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού» (1920) αναφέρει: «Ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός έγιναν πράξεις χάρη στην σύναρση των απαραίτητων ηλιθίων».
Οι κομμουνιστές ταυτίζουν την λαϊκή κυριαρχία με την δημοκρατία. Όταν η πλειοψηφία του λαού τυραννεί την μειοψηφία έχουμε λαϊκή κυριαρχία αλλά δεν έχουμε δημοκρατία.
Η ύπαρξη της δημοκρατίας δεν εξαρτάται από τον αριθμό των κυρίαρχων αλλά από το περιεχόμενο της κυριαρχίας και τον τρόπο της άσκησης της.
Το χείριστο πάντως είναι να λείπουν και η δημοκρατία ως δίκαιη εξουσία και η λαϊκή κυριαρχία ως πηγή της.
*Δημοσιογράφος, Επίτιμο μέλος της Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων