Το καλοκαίρι του 1825 στην επαναστατημένη Ελλάδα συντελέστηκε ένα από τα μελανότερα γεγονότα της νεότερης Ιστορίας της, η λεγόμενη »Πράξη Υποτέλειας».
Η Επανάσταση έπνεε τα λοίσθια με την καταστροφή της Πελοποννήσου από τον Ιμπραήμ, το αίμα και το διχασμό των εμφύλιων πολέμων μεταξύ των πολιτικών και των στρατιωτικών, τη λυσσαλέα αντιπαράθεση των κομμάτων -αγγλόφιλου, γαλλόφιλου και ρωσόφιλου-, τα χρήματα από τα δάνεια να έχουν διασκορπιστεί ασύδοτα ανάμεσα στους αντιπάλους και για τις διαμάχες τους και με το λαό διχασμένο, αποπροσανατολισμένο και άβουλο…
Του Θεόδωρου Μάνδαλου*
Μπροστά στην απελπιστική εκείνη κατάσταση, οι πιο επιφανείς ηγέτες του έθνους έστειλαν ένα Ψήφισμα στην Κυβέρνηση της Αγγλίας, που κυριαρχούσε τότε στη Μεσόγειο και στην Ανατολή, ζητώντας την προστασία της Αγγλίας, την ουσιαστική παράδοση δηλαδή της Ελλάδας στην κυριαρχία της Αγγλίας, ώστε εκείνη να αντιμετωπίσει με πόλεμο την Οθωμανική Αυτοκρατορία…Μια αλλαγή αφέντη δηλαδή για μας!…
Η Αγγλία ωστόσο αρνήθηκε τέτοια »βοήθεια» προς την Ελλάδα, λόγω της ουδετερότητας που επισήμως κρατούσε απέναντι σ’ εμάς και στους Τούρκους…
Το αξιοθρήνητο αυτό Ψήφισμα, ονομάστηκε »Πράξη Υποτέλειας» από εκείνους τους Έλληνες που με επικεφαλής τον Δημήτριο Υψηλάντη είχαν αντιδράσει σ΄αυτήν την επαίσχυντη ενέργεια και από τους μετέπειτα ιστορικούς…
Και με αυτή την ονομασία πέρασε στην Ιστορία, για να υπενθυμίζει στους μεταγενέστερους σε ποιο έσχατο σκαλί εθνικής ταπείνωσης μπορεί να οδηγήσουν τη χώρα μας τα διαχρονικά ελαττώματα της φυλής μας!…
Και σήμερα, τηρουμένων των αναλογιών, ζούμε αυτόν τον καιρό μια μορφή παρόμοιας ταπείνωσης, με οριστικές όμως και εξόχως σοβαρές εθνικές μας απώλειες…
Κάτω από την πίεση των αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων της Γερμανίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Η.Π.Α. και της Ρωσίας το επίσημο πολιτικό προσωπικό της χώρας μας σύρεται σε έναν ιστορικό συμβιβασμό, σε μια »Νέα Πράξη Υποτέλειας» στον ξένο παράγοντα, με την οποία προφανέστατα απεμπολούνται με διάφορους πονηρούς τακτικισμούς βασικά στοιχεία της προαιώνιας κληρονομιάς μας, τα οποία ανέκαθεν αποτελούσαν και πάντοτε θα αποτελούν τα εκ των ουκ άνευ δομικά συστατικά της εθνικής μας ύπαρξης…
Και σ’ αυτή την τόσο δυσμενή εξέλιξη είμαστε όλοι ιστορικά συνυπεύθυνοι απέναντι στις νεότερες γενιές και στους απογόνους μας, οι οποίοι είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα ντρέπονται για μας και θα μας αναθεματίζουν, γιατί δεν βρέθηκαν ανάμεσά μας κάποιοι να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στο σχέδιο υποτέλειας που με τόση μεθοδικότητα εξυφάνθηκε από δυνάμεις εντός και εκτός της χώρας μας…
Και πώς στοιχειοθετείται αυτή η κοινή συνευθύνη μας;
1) Φταίμε ως λαός που επιλέξαμε πολιτικό προσωπικό αδύναμο να αντέξει στις διεθνείς πιέσεις. Κάποιοι άλλοι σπουδαίοι ηγέτες μας στο παρελθόν αντιμετώπισαν με εκπληκτικό θάρρος πολύ ισχυρότερες πιέσεις και αντεπεξήλθαν με τεράστιες εθνικές επιτυχίες [βλ. Ελευθέριος Βενιζέλος].
Όμως στις μέρες μας, με ένα λαό επιδέξια μπλοκαρισμένο μέσα σε μιαν ανεπανάληπτη μοιρολατρική αδράνεια, οι ηγέτες του -όλων των παρατάξεων- σαν μαθητευόμενοι μάγοι και με περίσσιο πολιτικό θράσος και ερασιτεχνισμό, μάς προβάλλουν »συμφέρουσες λύσεις» -όπως ισχυρίζονται- των εθνικών μας προβλημάτων!…
Ετσι, μας επιβάλλεται περίπου ως εθνικά συμφέρουσα η απεμπόληση του Ελληνικού όρου »Μακεδονία» για την ονομασία ενός λαού ο οποίος ιστορικώς τεκμηριωμένα ΔΕΝ είναι ελληνικός ως προς την εθνική του καταγωγή. Ταυτόχρονα, τού δωρίζεται ως χαρακτηρισμός της σλαβονικής του γλώσσας ο κλεψίτυπος όρος »Μακεδονική», καθώς »Μακεδονική» θα αποκαλείται και η σλαβονική εθνική του ταυτότητα!!!…
Και μέσα σε όλα αυτά, κάθε πολιτικός μας, φορώντας τον μανδύα του ένθερμου αλλά και »σώφρονος» πατριώτη, διαλαλεί την αποκλειστικότητά του στην εθνικοφροσύνη, αποβλέποντας ωστόσο ενδομύχως στο στενό κομματικό του συμφέρον και ταυτόχρονα φανατίζοντας σε στυλ κερκίδας οργανωμένων οπαδών τους φηφοφόρους του, με την αδίστακτη ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής, ως εκφραστής -όπως διατυμπανίζει- των εθνικών μας δικαίων…
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος όμως έλεγε: «Στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια αλλά εθνικά συμφέροντα»…
Και αυτά τα συγκεκριμένα εθνικά μας συμφέροντα έχουμε χρέος να τα υπερασπιζόμαστε όλοι μας και να μην τα απεμπολούμε…
2) Φταίμε όλοι, λαός και πολιτικοί ηγέτες, που αποβλέποντας σε προσωπικά και κομματικά οφέλη οδηγηθήκαμε σε μια αριστοτεχνικά επιδεινούμενη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, με συνέπεια ο καθένας μας να λειτουργεί σαν να του έγινε λοβοτομή!…
Και ιδού τα συμπτώματά της:
α) Πανικοβλημένος είναι ο καθένας μας από την οικονομική λαίλαπα του καιρού μας, με τα σπουδαγμένα παιδιά μας ανεπάγγελτα να μεταναστεύουν στο εξωτερικό, με τον καθημερινό αγώνα να αντεπεξέλθουμε στις βαρύτατες φορολογικές υποχρεώσεις, άλλοι να διασώσουν τα σπίτια τους από τους πλειστηριασμούς ή να τα διατηρήσουν απέναντι στις επαχθείς φορολογικές επιβαρύνσεις, με την ανεργία να απειλεί σαν καθημερινό φάσμα όλους, με την ακρίβεια να προκαλεί καθημερινά κατάθλιψη, με τη ραγδαία μισθολογική απίσχνανση και με τη φοροδοτική δυνατότητα να εξαντλείται πια απελπιστικά…
Οι ζοφερές αυτές καταστάσεις της καθημερινότητάς μας είναι αποδεδειγμένο πως νομοτελειακά αναπτύσσουν στον καθένα τον ατομικισμό, που συχνά αγγίζει τα όρια του φιλοτομαρισμού, καθώς συσπειρώνεται πάνω από τα προβλήματα επιβίωσής του και αδιαφορεί για τα ευρύτερα εθνικά μας ζητήματα, τα οποία επιδεινώνονται ή επιλύονται κακήν κακώς και συχνά κάκιστα για την πατρίδα μας και το απώτερο μέλλον μας ως λαού…
β) Πέρα από τα παραπάνω προβλήματα αλλά και ως ένα μεγάλο βαθμό εξαιτίας αυτών, ο πελαγωμένος λαός μας, σχεδόν απονευρωμένος, παραμένει μέσα σε ένα λιμνάζοντα προβληματισμό, που προσπαθεί να τον ξεπεράσει με τη νιρβάνα ευτελών τηλεοπτικών θεαμάτων, όταν δεν αντέχει άλλο πια σφίξιμο στο στομάχι του από τους πολιτικούς καυγάδες στα τηλεοπτικά παράθυρα, είτε με τον ασύδοτο έως αλλοτριωτικό εθισμό του στο διαδίκτυο, είτε με τη νωχελική νάρκη της καφετέριας για τους νεότερους και την αδιέξοδη παραφιλολογία του καφενείου για τους μεγαλύτερους, όπου αναμοχλεύουν τα ίδια και τα ίδια…
Έτσι, παρακολουθούν όλοι σαν απλοί θεατές, »άβουλοι και μοιραίοι αντάμα», τα τεκταινόμενα, αφήνοντας τελικά σε διάφορους »εθνοσωτήρες» να προβάλλουν στον έντεχνα αποπροσανατολισμένο λαό τις δήθεν περίλαμπρες εθνικές λύσεις τους…
Ταυτόχρονα, ο κοσμάκης πιέζεται ψυχολογικά -και όχι μόνο- από τις ορδές των απελπισμένων προσφύγων, που συχνά ανεξέλεγκτα περιφέρουν τη δυστυχία τους ανά τη χώρα ή προκαλούν συνάμα δυστυχία αυξάνοντας τους δείκτες της εγκληματικότητας…
Η δε αγνή εθνική συνείδηση του απλού λαού μας δοκιμάζεται αναπάντεχα από ανύποπτους μέχρι χθες λόγους, καθώς ορισμένοι -ελπίζουμε λίγοι- διστάζουν ακόμη και να αναρτήσουν τη σημαία μας στο μπαλκόνι τους σε εθνικές επετείους, μήπως προκληθεί το εθνικό αίσθημα κάποιου αλλοεθνούς γείτονα ή μήπως χαρακτηριστούν τυφλοί εθνικιστές από κάποιους άλλους!…
Οποίος ψυχοδιανοητικός ευνουχισμός!…
Ευτυχώς που υπάρχουν και οι διεθνείς αγώνες, της Εθνικής Ομάδας μας κυρίως, όπου απαρεξήγητα μπορούν οι Έλληνες οπαδοί να ανεμίσουν την εθνική σημαία!…
Ούτε οι πνευματικοί ταγοί του τόπου εμφανίζονται να δραστηριοποιούνται και να αφυπνίζουν κανέναν για τα εθνικά μας προβλήματα…Περιμένουν κι εκείνοι το μοιραίο καταχωνιασμένοι στα αραχνιασμένα σπουδαστήριά τους ή εξαργυρώνουν το κύρος τους στα κοσμικά σαλόνια αμπελοφιλοσοφώντας!…
«Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μεσ’ στη Χώρα…» Κ. Παλαμάς
Και η αποθέωση του αυτοεξευτελισμού μας:
Τελευταία, ψιθυρίζεται ανεπίσημα σε διάφορα δημοσιογραφικά στέκια η άποψη ότι ως αντιστάθμισμα των εθνικών μας υποχωρήσεων και παραχωρήσεων προς στο κρατίδιο των Σκοπίων, οι κοπτόμενες για άμεση λύση Μεγάλες Δυνάμεις θα μας ελαφρύνουν το χρέος!…Λες και τα Εθνικά Ιδεώδη και οι Εθνικές Ταυτότητες εκτιμώνται και ανταλλάσσονται με οικονομικά μεγέθη!… Και μάλιστα την ώρα που στη γειτονική Ιταλία ακούγονται ήδη οι εφιαλτικοί χτύποι μιας τεράστιας ευρωπαϊκής ωρολογιακής βόμβας!!!…
Οποία ταπείνωση για έναν περήφανο ιστορικό λαό, όπως ο Ελληνικός, να τον οδηγείς μεθοδικά στο χείλος της πτώχευσης και ύστερα, με δόλιους τακτικισμούς και με γνώμονα το ενδεχόμενο πολιτικό σου κόστος ή κέρδος, να απαιτείς από αυτόν αμέσως να απαρνηθεί αρχέγονα εθνικά του στοιχεία, για να μην τον σπρώξεις στον γκρεμό!!!…
Να τον σέρνεις δηλαδή να υπογράψει μια νέα »Πράξη Υποτέλειας»!…
ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ:
Αυτό το εθνικό μας στίγμα με την απεμπόληση των σοβαρότατων στοιχείων της Ελληνικής Μακεδονίας θα μας βαραίνει ΟΛΟΥΣ απέναντι στο μέλλον και θα μας εκθέτει ως έθνος απέναντι στην ανθρωπότητα!…
Παράλληλα, θα παρέχεται αενάως σε κάθε κατά καιρούς ισχυρό ξένο παράγοντα το ιστορικό πλέον δικαίωμα-επιχείρημα να μας υποχρεώνει να ξεπουλάμε και άλλα εθνικά μας συμφέροντα, όπως τώρα με τους Σκοπιανούς!…
Κρίμα!…Κρίμα!…Κρίμα!…
*Φιλόλογος
