O ήχος του ΑΤΜ όταν βγάζει χαρτονομίσματα μοιάζει όλο και περισσότερο με σύμπτωμα απόλαυσης. 21 χαρτονομίσματα των 20 ευρώ, δηλαδή 420 ευρώ μια φορά την εβδομάδα, είναι η μοναδική επέκταση τραπεζικής ρευστότητας του καθενός στην ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος. Μια ολόκληρη χώρα κινείται εδώ και ένα χρόνο με προκαθορισμένο ατομικό ποσό κυκλοφορίας χρήματος.
Του Ηλία Καραβόλια
Η εκτός τραπεζικού συστήματος κυκλοφορία τραπεζογραμματίων, αρχίζει και μειώνεται( έτσι δείχνουν στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος) Οι συναλλαγές αποτελούν όλο και περισσότερο αξία ανταλλακτική.
Η κατανάλωση πέφτει(εδώ δεν χωράνε αλχημείες δημοσιονομικής λογιστικής) και η ρευστότητα του αδηφάγου κράτους αυξάνεται. Μια ιδιότυπη παγίδα ρευστότητας απειλεί την κοινωνική συνοχή: χρήμα των πολιτών μεταβιβάζεται στο Δημόσιο χωρίς ανταποδοτικότητα. Τεράστιο έγκλημα κατά της ελληνικής οικονομίας, γεγονός που θα καθηλώσει για πολλά χρόνια την χώρα σε ύφεση και ίσως σε στασιμοπληθωρισμό.
Ο ήχος λοιπόν του ΑΤΜ θα γίνεται όλο και σπανιότερος καθώς οι αναλήψεις τελειώνουν μόλις τελειώσει η ρευστότητα του καθενός. Μια ιδιότυπη αυτοκαταστροφική οικονομία θρέφεται εις βάρος κυρίως των επόμενων γενεών.
Την ίδια ώρα που ο »συνεργάσιμος» δανειολήπτης είναι η νέα ονομασία του νεόπτωχου. Είναι ο κωδικός της επανεκκίνησης του ελληνικού πιστωτικού συστήματος δια της προθυμίας του χρεωμένου να ξαναχρεωθεί ή τουλάχιστον να διακανονίσει μελλοντικές οφειλές με αμφιβόλου ποσότητας εισόδημα.
Η ζωή έχει την ατέρμονη οφειλή παρούσα. Η ρύθμιση των οφειλών στο τραπεζικό σύστημα μοιάζει με το κούρδισμα του ατομικού ρολογιού του καθενός. Επανακαθορίζεται ο χρόνος, ο ιδρώτας, η οικογένεια, το επάγγελμα.
Η Πίστη και η Εμπιστοσύνη έχουν διαγραφεί απο το λεξιλόγιο των Ελλήνων. Αυτή η διαγραφή είναι που ζητάει η ελληνική κοινωνία -απο τις τράπεζες- να επαναρυθμιστεί. Το κούρεμα του ιδρώτα πρέπει να αντιστοιχεί σε κούρεμα οφειλών.
Κράτος και τράπεζες μπήκαν για τα καλά στο μυαλό μας ως εχθροί της νοημοσύνης μας, δυστυχώς . Η κοινωνία του φθόνου και της μνησικακίας,η κλειστή ελληνική κοινωνία σε πόλεις και χωριά, μετατρέπεται σταδιακά σε ταξική κοινωνία ανισοτήτων. Ο Έλληνας πασχίζει να κρατηθεί στα φαντασιακά όρια του. Προσπαθεί να ζήσει με το μέλλον που ξαφνικά νιώθει ότι δεν το διαχειρίζεται αυτός….