Μεγάλες οικονομικές απώλειες προκαλεί στη Λιβύη ο αποκλεισμός των μεγαλύτερων πετρελαιοπηγών και τερματικών σταθμών πετρελαίου της χώρας.
Μέσα σε τρεις μόλις εβδομάδες, οι απώλειες εκτιμώνται σε σχεδόν ένα δισεκατομμύριο δολάρια, με την πτώση της παραγωγής να ανέρχεται στο 80% σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου.
Ο αποκλεισμός των μεγαλύτερων πετρελαϊκών εγκαταστάσεων ξεκίνησε στις 18 Ιανουαρίου, από δυνάμεις συμμαχικές στον Χαλίφα Χαφτάρ. Μέχρι τις 3 Φεβρουαρίου, «η παραγωγή που ξεπερνούσε το 1,2 εκατομμύριο βαρέλια ημερησίως πέρασε στα 187.000 βαρέλια«, ανακοίνωσε η NOC στην ιστοσελίδα της, αναφέρει το protothema.
Η αναστολή των εξαγωγών από τους τερματικούς σταθμούς της «πετρελαϊκής ημισελήνου» – Μπρέγκα, Ρας Λανούφ, αλ-Σέντρα, αλ-Χαρίγκα και Ζουιτίνα – έγινε την παραμονή της διεθνούς συνόδου κορυφής στο Βερολίνο στις 19 Ιανουαρίου που ζήτησε να τερματιστεί η εξωτερική ανάμιξη και να επαναληφθεί η ειρηνευτική διαδικασία.
Η NOC ζητά άμεση επανάληψη των επιχειρήσεων παραγωγής
Αποτιμώντας τις απώλειες στα 931 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή 845 εκατομμύρια ευρώ, η εταιρεία ζητά «να τεθεί τέλος στο ανεύθυνο κλείσιμο κατά παράβαση των νόμων» και την «άμεση» επανάληψη των επιχειρήσεων παραγωγής.
Οι υποστηρικτές του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ επισημαίνουν ότι η διακοπή των εξαγωγών πετρελαίου αποτελεί μέτρο διαμαρτυρίας κατά της τουρκικής επέμβασης για την υποστήριξη της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας (GNA), που έχει την έδρα της στην Τρίπολη και αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ.
Από την πλευρά του, ο στρατάρχης Χάφταρ που υποστηρίζεται κυρίως από τη Ρωσία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο, διεξάγει από τις 4 Απριλίου επιχείρηση για να καταλάβει την Τρίπολη.
Ο ΟΗΕ, οι πρεσβείες των ΗΠΑ, της Βρετανίας και η αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Λιβύη ζήτησαν τον Ιανουάριο την “άμεση” επανάληψη των πετρελαϊκών επιχειρήσεων, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο επιδείνωσης της ανθρωπιστικής κατάστασης στη Λιβύη.
Η παραγωγή είχε ήδη κάνει βουτιά, πέφτοντας σε λιγότερα από 500.000 βαρέλια ημερησίως μεταξύ 2014 και 2016 εξαιτίας των βιαιοτήτων που σημειώνονταν γύρω από τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις και μιας μάχης επιρροής μεταξύ αντίπαλων ομάδων που ήθελαν να βάλουν χέρι στην κύρια πηγή εσόδων της χώρας, η οποία βυθίστηκε στο χάος μετά την πτώση το 2011 του Μουάμαρ Καντάφι.
