Άρχισαν για πρώτη φορά τα γυμνάσια του ΝΑΤΟ στην Βαλτική, έχοντας συγκεντρωθεί στην περιοχή μία πολύ μεγάλη πολυεθνική στρατιωτική δύναμη. Στον αντίποδα, η Ρωσίαπαρακολουθεί στενά τα δρώμενα – ούσα και προσκεκλημένη των γυμνασίων αλλά ταυτοχρόνως, φροντίζει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, δείχνοντας, μέχρι που είναι διατεθειμένη, να ανεχτεί καταστάσεις.
Tης Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Η στρατιωτική αριθμητική υπεροχή της Ρωσίας έναντι των Κρατών της Βαλτικής και τέως Σοβιετικών Δημοκρατιών, είναι δεδομένη και δεν χωρεί καν συγκριτικός πίνακας. Το οπλοστάσιό της δε περιλαμβάνει τα πλέον σύγχρονα συστήματα, παντός τύπου και για παντός είδος πολέμου, κάτι το οποίο γνωρίζει το ΝΑΤΟ και γι’ αυτό όλες οι κινήσεις είναι πολύ προσεκτικές.
Πέραν των όσων συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας, έχω αναφερθεί και πάλι, ότι το επόμενο μεγάλο πρόβλημα θα δημιουργηθεί πλησίον της Ρωσίας και συγκεκριμένα, η Ουκρανία παραμένει το «αγκάθι».
Όσο και να απλώνεται και να εδραιώνεται στη διεθνή σκακιέρα η Ρωσία, γνωρίζει ότι ο πυρήνας της εξουσίας της είναι η περιοχή της, σε συνδυασμό με την ελεγχόμενη στρατιωτική ισχύ των όμορων κρατών της.
Η προσάρτηση της Κριμαίας παραμένει ψηλά στην ατζέντα του ΝΑΤΟ και συνεχώς επαναλαμβάνεται, ότι αυτή δεν θεωρείται νόμιμη και αποδεκτή ενέργεια. Γι’ αυτό θεωρείται πολύ πιθανή η περεταίρω συνέχιση των κινήσεων από Ρωσικής πλευράς και προς τούτο ήρθε η διεξαγωγή των στρατιωτικών γυμνασίων.
Αν θυμηθούμε τα γεγονότα, το ΝΑΤΟ έχει εγκαταστήσει δυνάμεις και οπλικά συστήματα σε όλες σχεδόν τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, κάτι που σημαίνει στην πράξη, άμεση προσβολή του Ρωσικού εδάφους είτε σε αμυντική είτε σε επιθετική κίνηση. Αυτό αποτέλεσε και το σημείο τριβής μεταξύ των δύο πλευρών, αφού η μία υπερδύναμη, εκ των δύο, δεν μπορεί να ανεχτεί κάτι τέτοιο στα σύνορά της.
Στην Ρωσική πλευρά αναγνωρίζεται η σταθερότητα των κινήσεων, οι οποίες είναι μελετημένες μέχρι την κάθε λεπτομέρεια και παράμετρο αλλά και η σιγουριά γι’ αυτές, μέσω των δηλώσεων του Προέδρου Πούτιν, ο οποίος, μεταξύ σοβαρού και αστείου, πάντα υπενθυμίζει αυτά που πρέπει. Η πλευρά των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, λόγω της αύξησης του πεδίου ισχύος τους, έχουν μια νευρικότητα ως προς το σημείο να αποδείξουν σε όλους, ότι οι περιοχές αυτές πλέον είναι υπό τον έλεγχό τους και ο «γείτονας» πρέπει να αναθεωρήσει τα όριά του και τους κανόνες του παιχνιδιού.
Η πρόσφατη δε αποχώρηση των ΗΠΑ από την κοινή συμφωνία για τα πυρηνικά όπλα μεσαίου βεληνεκούς, μπορεί να δικαιολογηθεί από τα γεγονότα αυτά και συγκεκριμένα, αυτά είναι πλέον πιο αναγκαία και αποτελεσματικά λόγω της νέας διαμορφωμένης εδαφικής αποστάσεως των δύο πλευρών.
Οι περιφερειακές της Ευρώπης συγκρούσεις παραμένουν σταθερά ανοικτές και αποτελούν μια μεγάλη αγορά οπλικών συστημάτων πχ μόνο η Σαουδική Αραβία το τελευταίο εξάμηνο έχει δαπανήσει περίπου 200 δις δολάρια. Οι πηγές ενέργειας, επίσης, αποτελούν «μήλο της έριδος» για τους ισχυρούς, αφού αυτός που θα ελέγχει τις περισσότερες, θα αντέξει και πιο πολύ.
Όμως, η κουλτούρα του κάθε λαού και τα ιστορικά βιώματά του είναι παράγοντες, που και αυτοί υπεισέρχονται στη διαμόρφωση των εξελίξεων, πολλές φορές σε βαθμό μεγαλύτερο από αυτόν που τους πρέπει.
Στο πρίσμα αυτό, η Ευρώπη πρέπει να σταθεί στο ύψος της και, τουλάχιστον για το έδαφός της, να μην παραμείνει απλός παρατηρητής ή απλός ακόλουθος των γεγονότων.
