Η γερμανική οικονομία, πολύ σύντομα, θα βρεθεί ενώπιον μιας απίστευτης οικονομικής πραγματικότητας, που όμοιά της είχε να συναντήσει από το 1944 – 45, όταν η μισή χώρα ισοπεδώθηκε και η πολεμική της μηχανή διαλύθηκε, ως αποτέλεσμα της αλαζονείας του σφαγέα Αδόλφου Χίτλερ.
Για τη Γερμανία είναι θέμα χρόνου να περιοριστεί θεαματικά η ζήτηση και να βουλιάξουν οι εξαγωγές, αφού οι βασικοί πελάτες της θα μετράνε εκατόμβες νεκρών και θεαματική υποχώρηση της ζήτησης.
Σε επόμενο στάδιο, οι εξαθλιωμένοι ευρωπαίοι δε θα έχουν τη δυνατότητα αγοράς γερμανικών προϊόντων, ενώ, ήδη, το κάψιμο της σημαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ιταλία δείχνει και το πώς θα διαμορφωθεί η επόμενη μέρα, όταν όλοι οι ηγέτες θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι.
Άλλωστε, στην προ ημερών τηλεδιάσκεψη των ευρωπαίων ηγετών έγινε ο… κακός χαμός, μιας και η Μέρκελ έλεγε τα… δικά της, αδυνατώντας να κατανοήσει ότι τα πλήγματα σε Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, προϊδεάζουν και τη δική της ζημιά.
Αν οι Γερμανοί νομίζουν ότι μετά τον κορωνοϊό θα υπάρχει ένα αντίστοιχο περιβάλλον σαν αυτό με τη Lehman Brothers και τα μνημόνια που ακολούθησαν, τότε είναι βαθιά νυχτωμένοι. Μια πανδημία ήρθε για να κλονίσει την κυριαρχία της χώρας στην Ευρωζώνη και να σηματοδοτήσει τη διαμόρφωση μιας νέας στρατηγικής.
Αν νομίζει η Γερμανία ότι μπορεί να καταφέρει να επιβάλει τη δική της άποψη, όταν ολόκληρη η υπόλοιπη Ευρώπη μετράει θύματα και… βράζει, τότε θα βρεθεί προ εξαιρετικά οδυνηρών εκπλήξεων.
Όσο νωρίτερα καταλάβουν στο Βερολίνο ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Γερμανίας μπορεί να επιβεβαιωθεί μέσα από ένα γενναίο πρόγραμμα “αμοιβαιοποίησης” του χρέους, παροχής εγγυήσεων, έκδοσης χρήματος και επεκτατικών δημοσιονομικών πολιτικών, τόσο το καλύτερο για όλους.
