Ζήτω η «κληρωτίδα» και η ισοπέδωση και κάτω ο ανταγωνισμός, με την αριστεία να είναι «ρετσινιά» και η καριέρα «χολέρα».
Επιτέλους! Ο σημερινός αριστερός υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου ολοκλήρωσε τις προσπάθειες εισαγωγής του Κομμουνστικοσοσιαλιστικού «ιδεώδους» στην ελληνική εκπαίδευση, τις οποίες άρχισαν επιμόνως, με στόχο της άλωση της ελληνικής παιδείας, πριν από 140 περίπου χρόνια οι αριστερομαρξιστές Γληνός, Φιλήντας, Γιοφύλης και Κούστας και συνέχισαν το 1977 η «φιλελεύθερη» Νέα Δημοκρατία με τον «δεξιό» υπουργό Παιδείας Γεώργιο Ράλλη, η ΕΚΟΝ «Ρήγας Φεραίος» κυρίως μετά τη μεταπολίτευση, το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ με υπουργό Παιδείας τον Γιώργο Παπανδρέου το 1987, ο Αριστελιδης Μπαλτάς, πρώτος υπουργός Παιδείας της «αριστεροδεξιάς» κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, ο Νίκος Φίλης, δεύτερος αριστερός υπουργός Παιδείας και στέλεχος της ΕΚΟΝ «Ρήγας Φεραίος», και η λεγόμενη εκπαιδευτική πρωτοπορία μετά τη μεταπολίτευση.
Του Δημήτρη Στεργίου
Η ιστορία του «Ρήγα Φεραίου» αρχίζει τον Δεκέμβριο του 1967 ως Πανελλήνια Αντιδικτατορική Οργάνωση Σπουδαστών Ρήγας Φεραίος, συνδεδεμένη, μετά τη διάσπαση του 1968, με το ΚΚΕ Εσωτερικού, και με σημαντική δράση στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το καλοκαίρι του 1974 θα ονομαστεί Πολιτική Οργάνωση Νέων Ρήγας Φεραίος και το 1976 θα πάρει την ονομασία Ελληνική Κομμουνιστική Νεολαία (ΕΚΟΝ) Ρήγας Φεραίος.
Το 1978 θα διασπαστεί και αυτοί που θα αποχωρήσουν θα δημιουργήσουν την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β΄ Πανελλαδική. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 θα αποκτήσει μια νέα οργανωτική ανάπτυξη, ενώ στη διάσπαση του ΚΚΕ εσωτερικού, το 1986-87, η πλειοψηφία του Ρήγα θα ταχθεί κατά της μετεξέλιξης που οδήγησε στη δημιουργία της ΕΑΡ. Από τότε ο Ρήγας θα γίνει ουσιαστικά νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού / Ανανεωτική Αριστερά..
Με νέα εγκύκλιό του το υπουργείο Παιδείας υπενθύμισε ότι η επιλογή σημαιοφόρων, παραστατών και υπευθύνων κατάθεσης στεφάνου κατά τις εθνικές εορτές, (28η Οκτωβρίου, 25η Μαρτίου) πραγματοποιείται με κλήρωση ανάμεσα στο σύνολο των μαθητών της τάξης και με βάση τη βαθμολογία τους, υπογραμμίζοντας ότι έτσι … αποφεύγονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ των μαθητών και οι διενέξεις. Επίσης, ο εκκλησιασμός στο δημοτικό σχολείο, η χρονική διάρκεια και το περιεχόμενο του εορτασμού των εκδηλώσεων καθορίζονται με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων. Σημειώνεται ακόμα ότι , σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 79/2017, ο εκκλησιασμός σύναται να πραγματοποιείται κατά την κρίση του Συλλόγου Διδασκόντων και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν!
Έτσι, με πολιορκητικό κριό τη μαρξιστική ή εθνομηδενιστική λογική, ολοκληρώνεται η άλωση της συνεχώς καταγγελλόμενης ως … «εθνοκεντρικής» ελληνικής παιδείας, με την κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας, την αλλοίωση της ιστορίας και της κατακρήμνισης θεσμών που κράτησαν όρθιο το έθνος σε χαλεπούς καιρούς επί αιώνες. Η επιλογή της κληρωτίδας για τον ορισμό των σημαιοφόρων συντρίβει τη χαρακτηρισθείσα ως «ρετσινιά» αριστεία, την ευγενή άμιλλα και τον παραγωγικό ανταγωνισμό, με αποθέωση της ισοπέδωσης και της ήσσονος προσπάθειας στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και όχι μόνο.
Ήδη, έχουν ανακοινωθεί κι άλλες «καταργήσεις», όπως η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, και προωθούνται κι άλλες, όπως η κατάργηση των λατινικών, σχεδόν όλης της ελληνικής ιστορίας, σχεδόν όλου του μαθήματος των Θρησκευτικών και άλλων «εθνοκεντρικών»!
Υπενθυμίζεται ότι ο πρώην μαρξιστής, όπως αυτοχαρακτηριζόταν, υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς, στην ομιλία του στη Βουλή στις 11 Φεβρουαρίου 2015 χαρακτήρισε την αριστεία ως ρετσινιά. Στη συνέχεια, σε δηλώσεις εξήγησε ότι εννοούσε πως η απονομή αριστείας –μέσω της επιτυχίας σε εξετάσεις εισαγωγής σε ένα σχολείο– σε ένα μαθητή σε τόσο μικρή ηλικία, όπως τα 12 ή 13 του, μπορεί να μετατραπεί σε βαρύ φορτίο (σε πολλαπλά επίπεδα) στο οποίο ο αριστεύσας θα νιώθει ότι πρέπει να ανταποκρίνεται σε κάθε κρίσιμες εξετάσεις στη μετέπειτα ζωή του. Σημειώνεται ότι λίγους μήνες αργότερα, το Μάϊο του 2015 ομολόγησε ότι ήταν λάθος του ο χαρακτηρισμός της αριστείας ως ρετσινιάς.
Πάντως, σε πείσμα όλων αυτών «βιωμάτων», στoν χαιρετισμό του πριν από λίγο καιρό κατά τη συνάντησή του με τους Ολυμπιονίκες Έλληνες αθλητές, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος εξήρε την αριστεία και ράπισε εμμέσως πλην σαφώς όλους τους «ρετσινολόγους», που θεωρούν τις άριστες επιδόσεις ως «βαρύ φορτίο (σε πολλαπλά επίπεδα) στο οποίο ο αριστεύσας θα νιώθει ότι πρέπει να ανταποκρίνεται σε κάθε κρίσιμες εξετάσεις στη μετέπειτα ζωή του». Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας υπενθύμισε τα ακόλουθα μισητά «εθνοκεντρικά» (Ιλιάς Ζ 208):
«Είσθε η ζωντανή έκφραση της Αριστείας γι’ αυτό που πετύχατε», προσθέτοντας ότι «πριν απ΄ όλα είμαστε υπερήφανοι για εσάς γιατί με το ήθος σας και τις επιδόσεις σας αποδείξατε ότι εσείς, οι Αθλητές της Ελλάδας, εκφράζετε όσο κανένας άλλος το Ολυμπιακό Πνεύμα που κατάγεται ευθέως από το Αρχαιοελληνικό Πνεύμα και συνδυάσατε υπέροχα το «ευ αγωνίζεσθαι» και το «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων».
Όμως, οι ρίζες αυτής της εμμονής για το ξόρκισμα της αριστείας είναι βαθιές και παλιές και αναζητούνται στις επίμονες προσπάθειες για κατάργηση της βαθμολογίας και αξιολόγησης, που θεωρούνταν ως εισαγωγή του σοσιαλιστικού ιδεώδους στο σχολείο, ως προστασία του παιδιού από την… καπιταλιστική αγριότητα και ως εξασφάλιση μιας όασης δημιουργικής συμμετοχής στο μη… καταναγκαστικό σχολείο, όπως τόνισε σε σχετική ανακοίνωσή της η ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος το 1988: “Το σχολείο αντιμετωπίζεται ως εξεταστικό κέντρο και όλες οι εξαγγελλόμενες ρυθμίσεις διαιωνίζουν το ρόλο του. Παραμένει η αντιπαιδαγωγική βαθμολογική αξιολόγηση, επανέρχεται η αντίληψη του “μαθητή – κουμπούρα” στο δημοτικό.
Δεν αναζητούνται εναλλακτικές μορφές ελέγχου της γνώσης, αλλά προκρίνεται η εντατικοποίηση των εξετάσεων (π.χ. εξετάσεις τον Φεβρουάριο). Όπως συνέβη και με παλαιότερες υπουργικές εξαγγελίες, το σχολείο θα συνεχίσει να βουλιάζει στην υποβάθμισή του. Στα χέρια των εκπαιδευτικών, των μαθητών και όλων των πολιτών που ενδιαφέρονται για μια ουσιαστική μόρφωση σ’ ένα νέο αντιαυταρχικό σχολείο, είναι ο αγώνας για την κατάργηση του νόμου 1566 και την απόκρουση των επιπλέον αυταρχικών ρυθμίσεων”.
Πλήρης, λοιπόν, «δικαίωση» της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και των στελεχών της, σημερινών μελών της κυβέρνησης και, φυσικά, όλων εκείνων, οι οποίοι ήδη από τις αρχές του εικοστού αιώνα επεδίωκαν να επιβάλουν την «ιστορική ανορθογραφία» ή το… λατινικό αλφάβητο. Όλοι αυτοί «έβλεπαν» και «βλέπουν» να επιτυγχάνονται οι στόχοι τους ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960, στη συνέχεια από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης με τις γνωστές «ιδέες» για ολοκλήρωση της «εκπεδεφτικής» μεταρρύθμισης, που οδήγησαν στην ολοκληρωτική αποχαύνωση της ελληνικής παιδείας.
Υπενθυμίζεται ότι οι αριστερομαρξιστικές επιθέσεις στην ελληνική παιδεία άρχισαν από μερικούς πρωτοπόρους ολετήρες της, οι οποίοι, όπως με στοιχεία καταδεικνύεται, είναι ακόμη εν δόξη και τιμή ή κοσμούν τα γραφεία συλλόγων Ελλήνων εκπαιδευτικών.
Οι προσπάθειές τους για την εισαγωγή του αριστερομαρξιστικού «ιδεώδους» στην ελληνική εκπαίδευση άρχισαν το 1914. Τότε ιδρύθηκε ο “Εκπαιδευτικός Σύνδεσμος”, με την «πρωτοβουλία μιας εκ των κορυφαίων», όπως χαρακτηριζόταν πριν από μερικά χρόνια από την Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευση (ΟΛΜΕ) «εκπαιδευτικών μορφών, του Δ. Γληνού, πρώτου γενικού γραμματέα του συνδέσμου».
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μερικά “ιστορικά εκπαιδευτικά ρεύματα”, τα οποία ισοπέδωσαν την ελληνική γλώσσα, με τα οποία αλώθηκε η ελληνική γλώσσα. Κι ένας από τους πορθητές και ολετήρες της ελληνικής γλώσσας, της καθαρόαιμης ελληνικής γλώσσας, ήταν και ο Δ. Γληνός, ο οποίος θεωρούσε ως καλύτερη λύση να χρησιμοποιηθεί στην ελληνική γλώσσα το… λατινικό αλφάβητο!
Αυτό προκύπτει από άρθρο του Δ. Γληνού στο περιοδικό “Πρωτοπορία”, φύλλο 3, 1930, το οποίο χαρακτήριζε το «εκπαιδευτικό σύστημα ως καθυστερημένο που χρειάζεται ριζική αναδιοργάνωση…».
