Ημέρες δόξας της εποποιίας του 1940 θυμηθήκαμε – Να παρέμβει η Ε.Ε. να αποτρέψει την Τουρκία από την συνέχεια του 40
Ημέρες δόξας της εποποιίας του 1940 στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου μας θύμισε η εντυπωσιακή ομοψυχία και ενότητα του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα οι κάτοικοι του Έβρου με συμπαραστάτισσες τις γυναίκες, που χωρίς δισταγμό μαγείρευαν νυχθημερόν για τους στρατιώτες, τους αστυνομικούς, τους πυροσβέστες και όλους όσους προστάτευαν τα σύνορά μας από την αήθη συμπεριφορά των Τούρκων με οργανωτή τον ίδιο τον Σουλτάνο Ερντογάν.
Απίστευτο θράσος και προκλητικότητα, πρωτοφανής στην ανθρώπινη ιστορία, που την εκμηδένισαν οι άνδρες του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, με περισσή ανθρώπινη διάσταση και ψυχραιμία, αντί να αντιδράσουν όπως όταν κάποιος προσπαθεί να σπάσει την πόρτα σου για να μπει στο σπίτι σου, του σπας το κεφάλι αν χρειαστεί.
Η μεγάλη αυτή επιτυχία του Έλληνα Πρωθυπουργού, να κλείσει ερμητικά τα σύνορα ως το μόνο αποτελεσματικό μέτρο να αποτραπεί η εισβολή όλων αυτών των αλητών λαθρομεταναστών οι οποίοι έφθασαν στο σημείο να καταστρέφουν το φράγμα των συνόρων, δυστυχώς με την ανοχή αν όχι την προτροπή των αρμόδιων Τούρκων αξιωματούχων, καθιστώντας έτσι μια ασύμμετρη προσβολή της χώρας μας, την οποία αντιμετωπίσαμε επιτυχώς μέχρις ώρας.
Λέω μέχρις ώρας, διότι η υπόθεση αυτή του Έβρου είναι ακόμη μια ήττα του Ερντογάν, μετά τη Συρία και με κάθε επιφύλαξη, υπάρχει φόβος ο Ερντογάν να αισθάνεται στριμωγμένος ευτιλισμένος διεθνώς και μέσα στην Τουρκία, καθιστώντας τον ενδεχομένως επικίνδυνο, για λόγους γοήτρου, να επιδιώξει ή να προκαλέσει ο ίδιος κάποιο θερμό επεισόδιο, κραυγάζοντας ότι η Ελλάδα το προκάλεσε, όπως χωρίς ίχνος ντροπής που ισχυρίζεται τώρα ότι οι Έλληνες κτυπάνε και τραυματίζουν τους «ταλαίπωρους πρόσφυγες».
Στο σημείο τούτο και πριν εξελιχθούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις, η Ε.Ε. έχει υποχρέωση να παρέμβει δυναμικά και αποφασιστικά πλέον στον Τούρκο Πρόεδρο, για να προλάβει αυτές τις τυχόν δυσάρεστες για όλους εξελίξεις. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να αποφασίσει την ενεργοποίηση της παραγράφου (7) του άρθρου 42 της Συνθήκης για την Ε.Ε. το οποίο επί λέξει αναφέρει:
«7. Σε περίπτωση κατά την οποία κράτος μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό δεν επηρεάζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας ορισμένων κρατών μελών».
Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να επισημάνει στην Ε.Ε. τον κίνδυνο αυτόν και να ζητήσει την ενεργοποίηση της ποιο πάνω παραγράφου «7» του άρθρου 42 της Συνθήκης.
Τώρα που ολόκληρη η ηγεσία της Ε.Ε. με την παρουσία της στον Έβρο, διαπίστωσε τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα του Τούρκου Προέδρου με τις απαράδεκτες ενέργειές του με τα ίδια τους τα μάτια, δεν θα μπορέσουν να αρνηθούν στο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης, όπως πιο πάνω το διατυπώσαμε.
Ήρθε η ώρα η μεν Ελλάδα να διεκδικήσει τα δικαιώματά της από την Ε.Ε. και η Ε.Ε. να εφαρμόσει τις δικές της υποχρεώσεις. Η μεγάλη επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη να φέρει επί τόπου στον Έβρο όλη την ηγεσία της Ε.Ε. και να διαπιστώσουν ιδίοις όμασι την προβληματική μέχρι επικίνδυνη συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου, θα πρέπει να αναμένουν, ενδεχομένως ασμένως ορισμένοι, το πιο πάνω αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης.
Η συμβολή του Έλληνα Επιτρόπου και Αντιπροέδρου της Commission Μαργαρίτη Σχοινά, θα είναι καθοριστική.
Για να κλείσουμε το σύντομο αλλά κρίσιμο αυτό σημείωμά μας, να διευκρινίσουμε ότι δεν υπάρχει καν θέμα προσφυγικό αλλά θρασεία εισβολή λαθραίων προσώπων αμφιβόλου προελεύσεως, μέχρι και ύποπτων σκοπών και στόχων, ενδυναμώνει την θέληση και την απόφαση της Κυβερνήσεως να βάλει ένα τέλος με το πρόβλημα αυτό, με την συμπαράσταση του ελληνικού λαού, εκτός των βαρεμένων από πέτρα ιδεοληπτική, αλλά και του ευρωπαϊκού και όποιων άλλων ενήμερων λαών.
Ο πρόσφυγας που απέδρασε από τη χώρα του αισθανόμενος ότι κινδυνεύει, εκεί που καταφεύγει συμπεριφέρεται σεμνά και μάλλον ως ικέτης παρά ως ταραξίας και βίαιος όπως η αλητεία στον Έβρο.
Δεν θα σχολιάσω τη στάση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να αναφερθώ σε αναλήθειες και εφευρέσεις στοιχείων για να πλήξουν την κυβέρνηση, που βρίσκονται αιωρούμενοι κινδυνεύοντας να πέσουν και να τσακιστούν, μετά την επιτυχία του Μητσοτάκη σε όλα τα επίπεδα και αντιδρούν με άναρθρες κραυγές, διαβλέποντας ότι αργά αλλά σταθερά επανέρχονται στο 4%, αντί σοβαρά και υπεύθυνα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, διότι δεν θέλουμε να νοθεύσουμε με χαμηλού επιπέδου γεγονότα, την σοβαρότητα, αν όχι την επικινδυνότητα της κατάστασης και τις ενέργειες που οφείλει να κάνει ψύχραιμα και αποφασιστικά η κυβέρνηση.
