Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε την συνεχώς αυξανόμενη ένταση εκ μέρους της Τουρκίας τόσο στην Κύπρο όσο και στα καθ’ ημάς.
Μια ένταση, η οποία μεν στο αρχικό της στάδιο έμοιαζε ανεξήγητη με θεωρητικά ευθεία οδό στην καταστροφή, αλλά που προσφάτως επεξηγήθηκε πλήρως με την στάση του Προέδρου Τραμπ και το ρωσικό πυραυλικό σύστημα που αγόρασε η γείτονα.
Της Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Ο Αμερικανός Πρόεδρος έκανε την πιο απίστευτη δήλωση από επίσημα χείλη, ότι δηλ. για την τουρκική συμπεριφορά στο θέμα της συγκεκριμένης αγοράς ευθύνεται ο προκάτοχός του και όχι ο Τούρκος Πρόεδρος!
Κοινώς, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει επισήμως το «ελευθέρας», να κάνει ό,τι θέλει, με μόνο σκοπό να εξυπηρετήσει καλύτερα τον εαυτό του στο εσωτερικό μέτωπο.
Η Κύπρος, για μία ακόμη φορά, ένιωσε την στρατιωτική σκιά της Τουρκίας εντός των χωρικών της υδάτων και, αναγκαστικά, κατέφυγε στην διεθνοποίηση του θέματος και την διπλωματική οδό.
Κατά πόσο μπορείς να στηρίζεσαι σε ιδιωτικές πετρελαϊκές εταιρείες, ώστε να εξασφαλίσεις τον χώρο σου, είναι κάτι που η ιστορία θα το αποδείξει, χωρίς πολλά περιθώρια επιτυχίας.
Επόμενη στάση των τουρκικών πλοίων – κατά δήλωσή τους – θα είναι μετά τον Δεκαπενταύγουστο τα ελληνικά χωρικά ύδατα, υπό το πρόσχημα των γεωτρήσεων. Μια κίνηση, που αν πραγματοποιηθεί, θα αυξήσει στο έπακρο το ενδεχόμενο λήψεως δραστικών αντίμετρων εκ μέρους της Ελλάδας, αφού θα αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
Το μόνο σίγουρο, σε κάθε πιθανό ενδεχόμενο, είναι, ότι θα είμαστε μόνοι μας τις πρώτες κρίσιμες ημέρες και η επιτυχής έκβαση της δράσης θα αποτελέσει το κομβικό σημείο, το σε ποια πλευρά του τραπεζιού θα καθίσεις, αυτή του νικητή ή αυτή του συρόμενου από τις εξελίξεις.
Αποτελεί σίγουρα ευτυχή συγκυρία, ότι στα δύο αρμόδια Υπουργεία των Εξωτερικών και Αμύνης έχουν την πολιτική ευθύνη σοβαρά στελέχη, ο Νίκος Δένδιας και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος.
Ο συντονισμός των ενεργειών τους και η πορεία του ενός θα αποτελέσει την οδό πορεύσεως και του ετέρου, αφού το όποιο κέρδος έρχεται είτε δια της διπλωματίας είτε δια του στρατεύματος.
Στο δε υπουργείο Αμύνης, ο υπουργός έχει την τύχη, να συνεργάζεται μόνο με τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων, οι οποίοι και αποτελούν τους μόνους και καλύτερους συμβούλους του λόγω γνώσεων και εμπειριών. Σε αντίθεση με άλλους, προσφέρουν έργο και όχι λόγια, θεωρίες και φωτογραφίες.
Είναι αυτοί οι Αρχηγοί, που θα κληθούν, να υλοποιήσουν την πολιτική απόφαση της Κυβέρνησης, κουβαλώντας στους ώμους τους και την ευθύνη του Έθνους. Όλα τα σενάρια έχουν εξεταστεί από τις Ένοπλες Δυνάμεις και όλα τα σχέδια υπάρχουν.
Μόνο ένα δεν υπάρχει: αυτό της υποχωρητικότητας. Αν αφήσουμε ακούσια τις εξελίξεις να μας σύρουν, το μόνο σίγουρο είναι, ότι θα μας πάνε στον γκρεμό.
Πρέπει να είμαστε και είμαστε έτοιμοι για όλα.
