Έχει ειπωθεί εδώ και πολύ καιρό ότι η Ρωσία διεξάγει υβριδικό πόλεμο για να αποδομήσει, όσους και ότι κατ’ αρχή θεωρεί αντιπάλους για τα ‘ζωτικά της συμφέροντα’ και κατά δεύτερο αυτή την ίδια τη Δύση.
Ως προς την πρώτη κατηγορία των στοχεύσεών της, γίναμε μάρτυρες με την επέμβασή της στη Γεωργία το 2008 και αφού πρώτα είχε νεκρώσει το δίκτυο υποδομών της χώρας, με αιχμή το ρεύμα και τις επικοινωνίες και στη συνέχεια με την προσάρτηση της Κριμαίας και τον ‘σπαραγμό’ στην Ανατολική Ουκρανία και ειδικότερα στο Ντομπάς.
Του Πολύκαρπου Αδαμίδη
Σε σχέση με τη Δύση, πρώτη της στόχευση είναι η Ενωμένη Ευρώπη. Και δε δυσκολεύτηκε να αξιοποιήσει υφέρπουσες τάσεις, αλλά και ‘αυτογκόλ’ που διάφοροι αφελείς αλλά και ανεύθυνοι προκάλεσαν.
Το αποτέλεσμα? Κατάφεραν να αναδείξουν σε σημαίνουσες πολιτικές δυνάμεις, κόμματα και πολιτικές ‘τάσεις’, που από καιρό είχαν κυριολεκτικά χαθεί από την πολιτική γεωγραφία. Τα παραδείγματα πολλά και διατρέχουν όλη την Ευρωπαική Ήπειρο.
Και η φορά του σχετικού πολιτικού ρεύματος κάθε άλλο παρά ανακόπτεται. Και από ότι φαίνεται τις άστοχες αρχικά επιλογές, που η οικονομική ύφεση τις έκανε ακόμα εντονότερες, ενισχύουν και γιγαντώνουν ανώριμες και τυχοδιωκτικές αποφάσεις των κατά τα άλλα ‘υπεύθυνων ηγετών’ της πολιτικής κανονικότητας.
Η Ισπανία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αφού ο Σοσιαλδημοκράτης Πρωθυπουργός Σάντσεζ ψάρεψε στα ‘θολά νερά΄ των διαφόρων ακροαριστερών κομμάτων, των ευκαιριακών πολιτικών μαζώξεων και των αποσχιστικών τάσεων με κορύφωση την Καταλωνία, πέτυχε να ‘εκπαραθυρώσει’ το Λαικό κόμμα της Ισπανίας, με την επίκληση ζητημάτων διαφθοράς.
Πέρα από το εξαιρετικά αρνητικό προηγούμενο που δημιούργησε, υπονόμευσε εξ αρχής την όποια προσπάθεια συνεννόησης με τη Συντηρητική πλέον αντιπολίτευση και τους συμπαθούντες της. Τα πολιτικά του κέρδη στις εκλογές του Απριλίου δεν ήταν τόσα που να του επιτρέψουν να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Πέτυχε όμως το “ακατόρθωτο”.
Να νεκραναστήσει δηλαδή την ‘άκρα δεξιά’, που μετά τον θάνατο του Φράνκο, είχε καταφέρει το 1979, να εκλέξει έναν και μόνο βουλευτή χωρίς καμία συνέχεια έκτοτε.
Μέχρι που ήρθε ο Σάντσεζ. Που πρόδηλα ηθελημένα θέλησε να διασπάσει τον Συντηρητικό εκλογικό πόλο, αδιαφορώντας για την ενίσχυση των άκρων.
Σπεκουλάρισε αρχικά στην ηθική απαξίωση των αντιπάλων του και ‘έκλεισε το μάτι΄ στους αυτονομιστές. Έσπευσε να ‘δώσει λύσεις’ και αγκυροβόλι σε πλοιάρια με μετανάστες, για τους οποίους Ιταλία και Γαλλία είχαν κλείσει τα λιμάνια τους, δείχνοντας να μην έχει διδαχθεί από τα παθήματα του πρόσφατου παρελθόντος.
Την ίδια στιγμή οι δείκτες της Ισπανικής Οικονομίας, μόνο καλοί δεν είναι. Η Κομισιόν αναθεώρησε τις εκτιμήσεις της για την ανάπτυξη της Ισπανικής Οικονομίας από 2,3 % σε 1,9% για το 2019 και σε 1,5% από 1,9% για το 2020. Ως προς την απασχόληση, μόλις τον τελευταίο μήνα οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 100.00 .
Και σα να μην έφτανε αυτό, με μια εξωφρενική και ηθικά αποκρουστική κίνηση, ‘ξέθαψε’ τον Φράνκο από την ΄κοιλάδα των πεσόντων’.
Πέρα από την πολιτική μικρότητα και τη χυδαία πρόκληση έναντι της μισής τουλάχιστον της Ισπανικής κοινωνίας, που είχε συνταχθεί με τους Φρανκιστές κατά την περίοδο του Ισπανικού Εμφυλίου, κατάφερε να ξεθάψει δαίμονες και πάθη, που η Ισπανική Δημοκρατία με επιμέλεια από το 1975 είχε διαχειριστεί, οδηγώντας στο Ισπανικό οικονομικό θαύμα.
Κι όλα αυτά με την προσδοκία ότι θα συσπείρωνε το αριστερό του ακροατήριο και τη μύχια επιθυμία να αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο το Λαικό Κόμμα, σε σχέση με τους ψηφοφόρους του που είτε θα αισθάνονταν ταπεινωμένοι και θα απείχαν, είτε κάποιοι από αυτούς θα στήριζαν τους ακραίους. Έλα όμως που η πολιτική δεν είναι ασκήσεις επί χάρτου, αλλά έχει τη δυναμική της.
Οι ‘θυμωμένοι΄ Ισπανοί πύκνωσαν τις τάξεις του ‘ακραίου’ VOX. Το οποίο πριν από 7 μόλις μήνες δεν είχε κανένα βουλευτή και πλέον έχει 52, είναι τρίτη πολιτική δύναμη, με ποσοστό που ξεπερνά το 15% και με τάση αυξητική. Τόση που κατά τους δημοσκόπους θα αμφισβητήσει ακόμα και την πρωτοκαθεδρία του Λαικού κόμματος στο τόξο της Δεξιάς, εάν ακολουθήσει άμεσα νέα προσφυγή στις κάλπες.
Τι χρειάζεται μετά ο Πούτιν και ο υβριδικός του πόλεμος? Οι ευκαιρίες του προσφέρονται. Δε στερείται ικανοτήτων για να τις εκμεταλλευτεί.
