Ο Αλέξης Τσίπρας ως σύγχρονος Γάϊος Πετρώνιος σκέφθηκε μεγαλοφώνως και είπε ότι, αφού ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί εγώ είμαι εδώ να τον διευκολύνω…
Του Χάρη Παυλίδη
Γιατί χαίρεται και χαμογελάει, ο κόσμος πατέρα; Γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι, γιατί φέγγει έτσι η μέρα;
Μια απάντηση στο ερώτημα θα μπορούσε να είναι αυτή που είχε δώσει ο «πατερούλης» Στάλιν: «Η χαρά είναι το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της Σοβιετικής Ένωσης». Μια άλλη αυτή που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας στο Νίκο Χατζηνικολάου: «Σιγά, ρε παιδιά! Εγώ κυκλοφόρησα, βγήκα έξω. Είδα τη μεγαλύτερη έξοδο που έχει γίνει ποτέ τα τελευταία οκτώ χρόνια».
Μέρες που είναι(ιστορικής συμφωνίας με τους θεσμούς) δεν θα ήθελα να στεναχωρήσω τον πρωθυπουργό, παραπέμποντας τον στην απάντηση(μετά μουσικής) που ακολουθεί στη δεύτερη στροφή του σχετικού ύμνου που… άφησε εποχή, μια συγκεκριμένη εποχή. Επιπροσθέτως δεν επιθυμώ συνειρμούς με πρόσωπα και καταστάσεις εκείνης της εποχής, με την περίοδο διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ.
Συνεπώς θα αποφύγω να υπεισέρθω σε λεπτομέρειες που ενδεχομένως να δημιουργήσουν παρεξηγήσεις. Ωστόσο θα συνιστούσα στον πρωθυπουργό, καθώς και στους υπουργούς του, να ανατρέξουν στο you tube για να ακούσουν τον ύμνο της χαράς.
Είμαι βέβαιος ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα αισθανόταν(τουλάχιστον) άβολα ακούγοντας τα λόγια του περί της «ευημερίας» των Ελλήνων, συγχρόνως με «Μιαν ημέρα σαν ετούτη, την ολόφωτη κι ωραία…», όπου ο κόσμος δεν βγαίνει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί όπως επί Παπανδρέου και Σαμαρά.
Φαντάζομαι ότι ο πρωθυπουργός δεν πιστεύει σοβαρά όσα είπε στη συνέντευξή του. Διότι μπορεί ό,τι συμφέρει το λαό να είναι αλήθεια, αλλά αυτό που γίνεται προφανώς δεν συμφέρει το λαό. Οπότε και λενινιστικά, αν το δει κανείς, δεν ισχύει.
Άρα ο Αλέξης Τσίπρας ως σύγχρονος Γάϊος Πετρώνιος σκέφθηκε μεγαλοφώνως και είπε ότι, αφού ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί εγώ είμαι εδώ να τον διευκολύνω. Και μεταξύ μας ο Αλέξης Τσίπρας τα καταφέρνει καλά. Είναι υπό μια έννοια «καλλιτέχνης».
Γιατί, όπως και να το δείτε, η τέχνη του να αρέσεις(κι εδώ που τα λέμε αρέσει ακόμα) είναι η τέχνη του να ξεγελάς.
Όπως είναι «τέχνη» να ομολογεί ότι αυταπατήθηκε, όταν πίστευε ότι θα άλλαζε την Ευρώπη. Βέβαια, έχει το ελαφρυντικό ότι έπεσε πολύ δουλειά στη κυβέρνηση και δεν πρόλαβε να αλλάξει την Ευρώπη. Παρ’ όλα αυτά «άλλαξε» την Ελλάδα κι έτσι ο κόσμος κατέκλυσε τους δρόμους που… έφτιαξε ο υπουργός Σπίρτζης.
Αφήστε που χαίρεται τόσο πολύ ο κόσμος στην Ελλάδα, τόσο ώστε να πανηγυρίζει με τα επιπλέον 3,6 δισ. μέτρα που ετοιμάζεται να ψηφίσει η κυβέρνηση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα διανύει μια από τις καλύτερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Όλα δουλεύουν(και μας δουλεύουν) στην εντέλεια.
Η ανεργία μειώθηκε, οι μισθοί αποκαταστάθηκαν, οι περικοπές στις συντάξεις αποφεύχθηκαν, η προσωπική διαφορά τελικά δεν πέρασε, ενώ διαγράφθηκε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους και το καλοκαίρι θα βγούμε στις αγορές. Μετά από όλα αυτά είναι να μη χαίρεται και να χαμογελάει ο κόσμος; Είναι να μη φέγγει και να μη λάμπει η μέρα;