Ενα πασίγνωστο αρχαιοελληνικό ρητό, το οποίο λέγεται με δύο φραστικές εκδοχές, είναι το «παν μέτρον άριστον» ή απλώς «μέτρον άριστον», όπως το προείπε ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος (6ο αιών. π.Χ.).
Επειδή δεν είμαστε ειδικοί… αναλυτές, προστρέχουμε σε έναν από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της οικουμένης, τον Αριστοτέλη (δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου), ο οποίος στο σύγγραμα Ηθικά Νικομάχεια, τονίζει ότι η αρετή (δηλαδή το μέτρον) είναι ένα κέντρο ανάμεσα στα δύο άκρα: την έλλειψη και την υπερβολή.
Οτιδήποτε ταυτίζεται με το υπερβολικό, το διογκωμένο, το ακραίο, όχι μόνον δεν έχει την έννοια του μέτρου, αλλά την καταργεί ολοσχερώς.
Οσοι παρακολουθούν απόψεις που διατυπώνονται στα άρθρα της εφημερίδος μας, θα έχουν διαπιστώσει ότι έχουμε υποστηρίξει κατ΄επανάληψη θέσεις, οι οποίες έχουν βάση τη λογική και μήτρα τον κοινό νου.
Παρατηρώντας ένα γεγονός των ημερών που εκτυλίσσεται στην Αθήνα, διαπιστώνουμε ότι παραβιάζει κατάφωρα τη λογική του μέτρου και της αισθητικής. Το γεγονός έχει σχέση με τον αμφιλεγόμενο φωτισμό των δρόμων, εν όψει των Χριστουγέννων.
Σε πολλές αιχμηρές και χλευαστικές αντιδράσεις, που εκδηλώθηκαν στα social media, απάντησαν ο δήμαρχος της Αθήνας Κώστας Μπακογιάννης και η διευθύντρια του ιδρύματος Ωνάση (χορηγός του στολισμού) Αφροδίτη Παναγιωτάκη και αιτιολόγησαν με τη δική τους λογική το εγχείρημα.
Ο δήμαρχος χαρακτήρισε τολμηρή την πρόταση και η κ. Παναγιωτάκου, ότι είναι πολύ θετικά τα μηνύματα από τις νεώτερες γενιές.
Οι απόψεις αυτές για τολμηρότητα και θετικά μηνύματα, είναι προφάσεις εν αμαρτίες επειδή δεν δίνουν απαντήσεις σε σοβαρές παραμέτρους, που έχουν σχέση με τα ειωθότα που επικρατούν αιώνες και είναι αποστάγματα ενός τεράστιου πολιτισμού.
Είναι πασίγνωστο ότι οι μεγάλες εορτές ταυτίζονται απολύτως και με συγκεκριμένα έθιμα, τα οποία δεν μπορούν να υποκατασταθούν από καμιά μενταμοντέρνα άποψη.
Οι κατ’ έτος εικόνας που βλέπαμε στους δρόμους, με φάτνες ή αγγελάκια, δεν είναι παρωχημένες και ξεπερασμένες αντιλήψεις, αλλά αποτελούν μέρος από τα βιώματα, που αποτελούν οξυγόνο ζωής για τους σκεπτόμενους, νουνεχείς ανθρώπους.
Μία άλλη εορταστική παράμετρος που συντηρεί την παράδοση, είναι οι γαστριμαργικές προτιμήσεις των ημερών. Το μενού κατά κύριο λόγο, περιλαμβάνει γαλοπούλα και μελομακαράνονα.
Κανείς, ποτέ, δεν διανοήθηκε ότι τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά, θα σουβλίζει αρνιά ή θα ετοιμάζει κοκορέτσια.
Γι’ αυτό κύριε δήμαρχε, κάθε πράγμα στον καιρό του. Μπορεί οι απόψεις για το μοντέρνο να αλλάζουν σε τακτά διαστήματα και να προσαρμόζονται στα δεδομένα των καιρών, οι παραδόσεις ωστόσο δεν μεταβάλλονται εις τους αιώνες των αιώνων.
Κι αυτό το γεγονός έχει μεγάλη σημασία, γιατί δεν αποκόπτεται ο ομφάλιος λώρος που μας συνδέει με το παρελθόν.
Η παράδοση είναι ταυτισμένη με την ίδια τη ζωή και είναι ευχής έργον για την πατρίδα μας, γιατί τα στοιχεία που σφράγισαν την μακρόχρονη περίοδο του βίου της, παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο.
Υπάρχουν αδιάσειστες αποδείξεις, σύμφωνα με τις οποίες διαιωνίζεται η απόλυτη ταύτιση του παρελθόντος με σήμερα, γεγονότα που δεν απαντώνται σε άλλες χώρες της υφηλίου.
Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, που διδάσκεται έστω και επιδερμικά στο εκπαιδευτικό σύστημα, ο τρόπος ζωής, τα αγαθά που προσφέρει η δημοκρατική διακυβέρνηση, καθώς και η γλώσσα που ομιλούσε, είναι τα πλέον διακριτά στοιχεία της μακραίωνης πορείας της φυλής μας.
Επίσης σημαντικά στοιχεία που συνδέουν το παρελθόν με το σήμερα, είναι ο θεσμός της εκκλησίας, το θρησκευτικό συναίσθημα, οι ιστορικοί εθνικοί αγώνες, το ευ αγωνίζεσθαι, που αποτυπώνεται σε κάθε γωνιά της γης με τους ολυμπιακούς αγώνες και τέλος τα μνημειώδη επιτεύγματα της κλασικής περιόδου (Ακρόπολη, Παρθενώνας και εκατοντάδες άλλα μνημεία απ’ άκρη σε άκρη της Ελλάδος).
Με όλον αυτόν τον ηθικό και πνευματικό πλούτο, ο οποίος εάν αξιοποιηθεί κατάλληλα σε όλο του το εύρος, μπορεί να συντελέσει στην αλλαγή νοοτροπιών και αντιλήψεων οι οποίες τρώνε την σάρκα του εθνικού κορμού.
Με τέτοιες παρακαταθήκες, είναι αδιανόητο η Ελλάδα να βολοδέρνει μεταξύ γκρίνιας και μιζέριας, που σε τελική ανάλυση την κρατούν καθηλωμένη στην παρακμή.
Ενδεχομένως, αρκετοί μπορεί να ισχυριστούν ότι η χώρα μας συνεθλίβει οικονομικά, λόγω των μνημονίων, με αποτέλεσμα να υπάρξει μια δραματική οπισθοχώρηση σε πολλούς τομείς. Αυτή είναι μια σοβαρή παράμετρος και δεν την αγνοούμε.
Οπως, δεν παραγνωρίζουμε τις απειλές που δεχόμαστε από έναν εριστικό και βουλιμικό γείτονα, καθώς και το μείζον ζήτημα της εισβολής εκατομμυρίων αλλοδαπών στη χώρα μας, οι οποίοι είναι ένα τεράστιο βάρος που δεν έχει μόνον οικονομική διάσταση.
Ολες αυτές οι αιτιάσεις, αποτελούν ανασταλτικά δεδομένα, που στην ουσία είναι γάγγραινες καθώς εμποδίζουν την πρόοδο και την ευημερία. Υπάρχουν, βέβαια, πολλές και διάφορες λύσεις, όμως η λυδία λίθος, που θα μας απαλλάξει από τους βραχνάδες που απειλούν την πατρίδα μας, έχει δυο παραμέτρους.
Πρώτον να επικρατήσει η κοινή λογική, ιδιαίτερα σε εκείνους που κρατούν στα χέρια τους την τύχη των πολιτών και δεύτερον να επικρατήσει αρραγής ενότητα στα κρίσιμα ζητήματα.
Είναι άκρως αντιαισθητικό το γεγονός, να παρακολουθούμε πολιτικές κοκορομαχίες με άγονες αντιπαραθέσεις, οι οποίες προκαλούν αποστροφή και δυσφορία στον λαό, αλλά εκτίθενται ανεπανόρθωτα και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές.
Δεν υποστηρίζουμε ότι τα κόμματα πρέπει να είναι αδελφά σωματεία και να ανταλάσσουν μόνον φιλοφρονήσεις. Οι διαφοροποιήσεις και οι γόνιμες αντιπαραθέσεις αποτελούν το οξυγόνο της δημοκρατίας. Αρκεί να μην παραβιάζουν την κοινή λογική.
Επιμένουμε στην άποψη της κοινής λογικής, επειδή η χώρα δοκιμάστηκε σκληρά, από την κατ’ επανάληψη παραβίασή τους.
Ενας από τους πρωταγωνιστές θα επιδόθηκαν με ιδιαίτερη επιτυχία σε αυτό… το σπορ, είναι ο προσφιλής σε ατελείωτα δημοσιεύματα, αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Είναι ένας πολιτικός, ο οποίος κατά τη διάρκεια της πολυετούς θητείας του, κατοχύρωσε ως αποκλειστικές πατέντες μία σωρεία λέξεων, οι οποίες αποδεικνύουν περίτρανα την αμετροέπεια από την οποία διακατέχεται. Εχουμε αναφερθεί κατ’ επανάληψη στα έργα και τις ημέρες και τις γραφικές θεωρίες που έχει εκστομίσει. Είναι περιττό να επανέλθουμε.
Θα αναφέρουμε πρόσφατες δηλώσεις, οι οποίες είναι η επιτομή της παραβίασης της λογικής. Καταχερείασε τον Μητσοτάκη (έχει κάθε δικαίωμα) ότι ακολουθεί πολιτική καευνασμού κατά της Τουρκίας. Μόνον από αυτή τη δήλωση βγαίνει αβίαστα η παραβίαση του λογικού επιχειρήματος.
Ο Τσίπρας μάς εμπαίζει κατάφωρα, γιατί προφανώς νομίζει ότι απευθύνεται σε λωτοφάγους, που ξεχνάνε πολύ εύκολα.
Αν δεν έχουμε πάθε μπλακ άουτ στη μνήμη μας, ενθυμούμεθα, ότι ο Αλέξης, μέχρι πριν από 6 μήνες ήταν πρωθυπουργός κα γνωρίζουμε ποια ήταν η λογική που ασκούσε απέναντι στον Ερντογάν.
Αλλωστε τον εξέθεταν ανεπανόρθωτα δύο υπουργοί των Εξωτερικών (Κοτζιάς – Κατρούγκαλος), οι οποίοι δήλωναν ξεδιάντροπα τα εξής ανήκουστα και εξωφρενικά.
Ο πρώτος ζητούσε συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων με την Τουρκία και να μην είμαστε μοναχοφάηδες, ο δεύτερος δε είπε ανερυθρίαστα ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα στο Αιγαίο.
Τα ίδια λόγια που λέει χρόνια ο Ερντογάν. Κι όμως ο Τσίπρας παρέμενε άλαλος εκείνη την περίοδο, γιατί προφανώς συμφωνούσε με όσα άκουγε.
Σήμερα κάνει τον τιμητή, ως μη έδει, παραβιάζοντας την ένοια του μέτρου. Για παρόμοιους πολιτικούς οι οποίοι ενδημούν στον ΣΥΡΙΖΑ (προεξάρχοντος του… τέως), ο Γάλλος φιλόσοφος Βολταίρος (1694-1778) έλεγε: «Κάθε άνθρωπος είναι δημιούργημα της εποχής του. Πολλοί λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να ανυψωθούν πάνω από την εποχή τους».
Τους πρώτους τούς δοκιμάσαμε, τους άλλους ας τους αναζητήσουμε.
*Δημοσιεύτηκε στο «Καρφί» του Σαββατοκύριακου
