Ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής (και πρώην σύμβουλος του κ. Τσίπρα επί οικονομικών θεμάτων) κ. Φ. Κουτεντάκης δήλωσε πρόσφατα: ‘’… Έχουμε ένα τεράστιο στοκ δημόσιου χρέους, κόκκινα δάνεια, τεράστια ληξιπρόθεσμα χρέη ιδιωτών, μειωμένο κεφαλαιακό απόθεμα, έχει μειωθεί δραματικά το απόθεμα κεφαλαίου που έχει αυτή η χώρα για να παράγει, δηλ. οι επενδύσεις.
Το εργατικό δυναμικό έχει συρρικνωθεί και λόγω της μετανάστευσης στο εξωτερικό και ποιοτικά, γιατί έχει γίνει στα πιο μορφωμένα κομμάτια του εργατικού δυναμικού. Αυτά είναι προβλήματα που θα μείνουν για κάποια χρόνια…‘’.
Του Κώστα Χριστίδη*
Το φθινόπωρο του 2017 ο υπουργός Οικονομικών είχε δηλώσει ότι στο επόμενο διάστημα θα πραγματοποιούνταν στην Ελλάδα ‘’ περισσότερες επενδύσεις από ό,τι η χώρα αντέχει ‘’ (!)
Η πρόβλεψη απεδείχθη απατηλή και προστίθεται στον κάλαθο απορριμμάτων που είναι ήδη υπερπλήρης από ‘’αυταπάτες’’, παραβιασθείσες ‘’δεσμεύσεις’’ και παντοειδείς αερολογίες.
Το πολυπόθητο ‘’επενδυτικό σοκ’’ δεν πραγματοποιήθηκε λόγω υπερ-φορολόγησης, έλλειψης εμπιστοσύνης και αρνητικού επιχειρηματικού κλίματος.
Οι περισσότεροι συντελεστές που καθορίζουν την πορεία μίας επιχείρησης παραμένουν αρνητικοί: capital controls και χρηματοδοτικές δυσκολίες, υψηλό κόστος ενέργειας, μεταφορών και γραφειοκρατίας, βραδεία απονομή δικαιοσύνης, αυξημένη αβεβαιότητα και αναξιοπιστία.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι η ανυπαρξία κανονικών και σταθερών μισθών μπορεί να αντισταθμίζεται από συσσίτια και βοηθήματα, τα οποία διανέμει δίκη επιδομάτων απόρων κορασίδων.
Η παράταση της κατάστασης αυτής οδηγεί ουσιαστικά σε διαρκή οικονομική επιδείνωση.
Η αντιστροφή της πορείας προϋποθέτει την αύξηση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας δια της παραγωγής και προσφοράς διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών και την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων με κεφάλαια αλλοδαπά ή εγχώρια.
Οι κεντρικοί αυτοί στόχοι μπορεί να επιτευχθούν με:
1) Απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και σταδιακή μείωση όλων των κατηγοριών φόρων. Μεταφορά του ΕΝΦΙΑ στους ΟΤΑ με ταυτόχρονη κατάργηση της επιδότησής τους από τον κρατικό Προϋπολογισμό.
2) Εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα με αξιολόγηση δομών και προσώπων, κατάργηση περιττών φορέων και υπηρεσιών, απλοποίηση διαδικασιών, ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ αλλά και λειτουργιών (φύλαξης, καθαρισμού, μεταφοράς κ.α.).
3) Εξάλειψη των εμποδίων εισόδου σε διάφορους κλάδους, τόνωση του ανταγωνισμού σε όλα τα επίπεδα.
4) Βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος, διδασκαλία των μαθητών από τα σχολικά θρανία της σημασίας της επιχειρηματικότητας και του πρωταρχικού ρόλου της στην δημιουργία πλούτου.
5) Αύξηση της ευελιξίας με ασφάλεια στην αγορά εργασίας, επιδότηση της απασχόλησης νέων με αναγνώριση αυξημένων συντελεστών των σχετικών δαπανών προς έκπτωση από τα φορολογητέα έσοδα. Γενική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
6) Επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης, ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου.
Είναι προφανές ότι τα ανωτέρω μπορούν να υλοποιηθούν μόνον από μία άλλη, αξιόπιστη, αποφασιστική και γνησίως μεταρρυθμιστική κυβέρνηση.
*Nομικός – Οικονομολόγος
